Ο Π. Ροζανβαλόν αποδίδει ιδιαίτερη θέση στις πολιτικές αναδιανομής, τομέα στον οποίο θεωρεί ότι απέτυχε ιστορικά η Ευρώπη, ενώ θεωρεί παραπλανητική την ιδέα της «ισότητας των ευκαιριών», την οποία χαρακτηρίζει υπεύθυνη για τη συγκάλυψη των σημερινών γιγάντιων ανισοτήτων που προκύπτουν «από την κοινωνική δομή αφ’ εαυτής»

Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Έχει κανείς ακόμα την αυταπάτη ότι η Ελλάδα που έχασε μέσα σε 4 χρόνια το 25% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της και βλέπει την ανάπτυξη από την κλειδαρότρυπα των μνημονίων, μπορεί να ε​ξυπηρετήσει χρέος που σκαρφάλωσε ήδη στο 176% του ΑΕΠ και να ανταποκριθεί σε τοκοχρεολύσια που τρέχουν με 6 δις το χρόνο;
Οι αναλυτές των περισσότερων αμερικανικών και ευρωπαϊκών think tanks και πολλοί εγχώριοι συνάδελφοί τους – ή, έστω, αυτοί που δεν συναρτούν τις εκτιμήσεις τους με κυβερνητικούς σχεδιασμούς – βάζουν στοίχημα τα διδακτορικά τους ότι, αν δεν υπάρξει μια γενναία αναδιάρθρωση, η διαχείριση του χρέους θα παραπέμπει μονίμως στο μύθο του Σίσυφου .