Όμως, αν όντως χρειάζεται να βάλουμε διόδια στους ναζιστές που θα πρέπει να κληθούν να πληρώσουν το τίμημα της δημοκρατίας είτε προσαρμοζόμενοι στις αρχές της, είτε οδηγούμενοι στη φυλακή, εξίσου χρειάζεται να προστατεύσουμε τη δημοκρατία από την απαξίωση της κακής χρήσης των θεσμών της από αυτούς που θεωρούν ότι τα υπουργεία είναι τσιφλίκι από όπου συνάπτουν και εφαρμόζουν άκριτα, αδιαφανείς συμβάσεις που αντιτίθενται ακόμα και στους κανόνες της λογικής.

Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε ήταν πάντα η Ελλάδα των εξαιρέσεων κι όχι των κανόνων. Ήταν η Ελλάδα της θεσμικής προχειρότητας και της πολιτικής σκοπιμότητας της τελευταίας στιγμής. Γι’ αυτό δεν ήταν και δεν είναι ένα κανονικό κράτος.

Η έναρξη της προεκλογικής περιόδου ενόψει των εκλογών της αυτοδιοίκησης και η ανακοίνωση των διαφόρων υποψηφιοτήτων και συνδυασμών δεν συνοδεύεται ασφαλώς και από τη γνωστοποίηση προγραμματικών θέσεων, προτάσεων, ιδεών και πρωτοβουλιών για τη στήριξη και ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών.

Οποιος αμφιβάλλει για την εκλογική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, ας ρίξει μια ματιά στους ανθρώπους που συνωθούνται στις πύλες της αξιωματικής αντιπολίτευσης διεκδικώντας την είσοδό τους στις τάξεις της. Πρόκειται για ποικίλα στελέχη του «βαθέος κράτους», τα οποία εσχάτως εμφανίζονται ως φανατικοί οπαδοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς

Απορώ γιατί αιφνιδιάστηκαν τα κομματικά επιτελεία από τις πρώτες δημοσκοπήσεις για τις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα. Μόλις πριν από μία εβδομάδα, σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, γράφαμε ότι οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη τους στις κομματικές υποψηφιότητες.

Ως δημόσια παρέμβαση, η συνέντευξη του Φώτη Κουβέλη στα «ΝΕΑ» του περασμένου Σαββάτου ανέδειξε μια αντίληψη που εκφράζει υποδειγματικά τον χώρο της Κεντροαριστεράς, δεν επιχειρεί να τον ιδιοποιηθεί με τεχνικές επικοινωνίας και δραστηριότητες παρασκηνίου. Από τις απαντήσεις που έδωσε στις ερωτήσεις της Βούλας Κεχαγιά, αξίζει να σημειωθούν δύο στοιχεία.