Μια φορά, ένα γερμανικό περιοδικό, επειδή ο λαϊκισμός δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, είχε για κύριο θέμα ότι οι Έλληνες και Κύπριοι συνταξιούχοι είναι πλουσιότεροι των Γερμανών. Στο εξώφυλλο μάλιστα είχε ένα κυπριακό γαϊδουράκι με τα κοφίνια στο πλάι να ξεχειλίζουν από ευρώ.

Η ιδεολογική διάσταση, η συμβολική αξία αλλά και η πολιτική ουσία της πρότασης του Πόλου Συσπείρωσης που προτείνει η ΔΗΜΑΡ κινούνται σε μια μετα-μεταπολιτευτική κομματική λογική (άρνησης του δικομματισμού, των αρχηγικών κομμάτων, των μεγάλων πλειοψηφιών ή των κυβερνητικών αυτοδυναμιών).
Αυτοί που την «κατηγορούν» κινούνται περισσότερο στη γραμμή της Παλινόρθωσης ή της Αναδρομικής Δικαίωσης παρά στην αποδέσμευση από τις κακές (μέχρι καταστροφικές) αντιλήψεις και πρακτικές του παρελθόντος που συνέβαλαν στην απαξίωση όλου του πολιτικού συστήματος (ίσως και της ίδιας της Δημοκρατίας).

Στην πρόσφατη πολιτική ιστορία, πολλά από τα κόμματα που συγκροτήθηκαν και προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, είτε εξαφανίστηκαν από τον κομματικό χάρτη αποτυγχάνοντας στις εκλογικές μάχες που έδωσαν, είτε επιβίωσαν για λίγα χρόνια και αυτοδιαλύθηκαν.

Ένα κόμμα που δεν ανήκει ούτε στην πρώτη, ούτε στη δεύτερη κατηγορία είναι το «Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών» (ΚΕΠ), που ίδρυσε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος τον Μάρτιο του 2001 και ανέστειλε τη λειτουργία του έναν χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2002. Διαλύθηκε χωρίς να λάβει μέρος σε κάποια εκλογική μάχη ενώ οι δημοσκοπήσεις τού έδιναν ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά, που έφταναν ακόμη και διψήφια νούμερα.

Ένας από τους 58 δήλωσε ότι είναι ανοικτή η πρόσκλησή τους σε πολλούς και διάφορους μεταξύ των οποίων κατονόμασε τον Αλέκο Παπαδόπουλο και την Άννα Διαμαντόπουλου. Είναι μια ακόμη ένδειξη πώς σκέφτονται και πώς λειτουργούν ορισμένοι σε αυτή την κίνηση.