Από τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, συνάγεται εικόνα του πολιτικού τοπίου αλγεινή. Mε τη χώρα κατεστραμμένη και τον πληθυσμό σε απόγνωση, οι νοο-τροπίες ίδιες και ανάλλαχτες σε ολόκληρο το κομματικό φάσμα, η όραση μυωπική, η ιδιοτέλεια αυτονόητη.

Ο σκεπτικισμός έναντι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έχει θετικές και αρνητικές όψεις. Οι θεμελιακά αρνητικές απόψεις υπάγονται στον όρο ευρωφοβία, οι μερικά αρνητικές στον όρο ευρωσκεπτικισμός. Από τη μια, μόνο το ένα τρίτο του πληθυσμού φοβάται τους μετανάστες.

Στα τέσσερα χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης και το σπάσιμο της ελληνικής φούσκας, το πολιτικό σύστημα αρέσκεται να λέει παραμύθια. Αρχικά, όταν οι αγορές μας έκοψαν, είπε το παραμύθι ότι κάποιος «θείος» από την Κίνα ή τη Ρωσία θα μας δάνειζε άνευ όρων όσα χρειαζόμαστε. Μετά, ακούστηκαν τα παραμύθια του Ζαππείου, που «προσέφεραν» 18 δισ., μηδένιζαν το έλλειμμα σε 18 μήνες και έστηναν νέο παραγωγικό μοντέλο με ατμομηχανή την... οικοδομή. Το 2012 η χώρα βομβαρδίστηκε με το παραμύθι της επαναδιαπραγμάτευσης: Θα άλλαζαν το Μνημόνιο κι ο λαός θα απολάμβανε τους καρπούς της σκληρής διαπραγμάτευσής τους. Μετά ενάμιση χρόνο επιβολής μιας καταστροφικής πολιτικής, εμφανίζεται νέο παραμύθι: Αιτία όλων των δεινών είναι το «κούρεμα» που δεν έγινε το 2010...

Η χώρα δεν χρειάζεται συνεχώς εκλογές, αυτό που χρειάζεται άμεσα είναι αλλαγή πολιτικής. Να υπάρξει τώρα διαπραγμάτευση για το χρέος ώστε να λυθεί το πρόβλημα του χρηματοδοτικού κενού. Νέα μέτρα δεν πρέπει να ληφθούν, δεν τα αντέχει η κοινωνία. Απαιτείται υλοποίηση εκτεταμένων δράσεων υποστήριξης των ανέργων. Να μην υπάρχει επιμονή σε αναποτελεσματικά μέτρα όπως η εξίσωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης. Είναι απαραίτητη η δημιουργία πλαισίου κοινωνικής προστασίας. Αυτή είναι η αλλαγή πολιτικής σε προοδευτική κατεύθυνση που απαιτείται για να μην οδηγηθούμε σε εκλογές. Αν η αλλαγή αυτή δεν συντελεστεί, τότε αυτή η ίδια αδιέξοδη πολιτική θα οδηγήσει σε εκλογές μέσα στο 2014.