Την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου στη Δράμα έβρεχε. Όποιος έτυχε να επισκεφθεί την Εφορία, το Δήμο, τη ΔΕΥΑΔ αντίκριζε ουρές γερόντων – συνταξιούχων του ΟΓΑ από τα χωριά να περιμένουν στην ουρά, να μουρμουρίζουν, να βρίζουν επί δικαίων και αδίκων. Ο λόγος;

Δεν είχαν ενημερωθεί εγκαίρως ότι όσοι διαθέτουν όχι μόνο γεωτρήσεις για βιομηχανικούς, εμπορικούς ή αγροτικούς σκοπούς, αλλά ακόμη και για οικιακή χρήση και για να ποτίζουν το μπαξεδάκι τους, δηλαδή ακόμη και όσοι έχουν πηγάδια ή τουλούμπες εδώ και δεκαετίες όφειλαν να το δηλώσουν για να το σώσουν.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται έντονη κινητικότητα στο χώρο της κεντροαριστεράς. Ιδιαιτέρως μετά την δημιουργία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης οι προσπάθειες για την διαμόρφωση μιας σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής πρότασης προς την ελληνική κοινωνία αυξάνουν.
Βέβαια στον μέχρι τώρα διάλογο, ο οποίος δεν είναι συστηματικός, δεν συμμετέχουν όλοι οι σχηματισμοί, που κινούνται στο χώρο της κεντροαριστεράς, όπως είναι το Ποτάμι.

Υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος για να μη γίνει οποιοδήποτε βήμα προς την κατεύθυνση της συνεννόησης: Το πολιτικό προσωπικό να επικαλείται την έκδηλη απουσία της κατά το παρελθόν για να δικαιολογήσει την αποφυγή της σήμερα. Ο ένας να επικαλείται ότι η σημερινή κυβέρνηση είχε κάποτε σύνθημα «εμείς ή αυτοί». Και ο άλλος ότι η νυν αντιπολίτευση, όταν ήταν κυβέρνηση, αρνιόταν και να τον συναντήσει έστω, χαρακτηρίζοντάς τον τόσο επικίνδυνο για τη δημοκρατία (ως ένα από τα δύο άκρα...) ώστε να αρνηθεί ακόμα και να τον υποδεχτεί και να του παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου.

Η παροιμία λέει - και συγγνώμη για την αναπαραγωγή μιας κάπως ακατάλληλης διατύπωσης - πως «αν κατουράς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι». Και η παροιμία επιβεβαιώνεται θεαματικά αυτές τις ημέρες.
Πάρτε για παράδειγμα τη Νέα Δημοκρατία.Το 2009 άλλαξε βιαστικά, εν κινήσει, το καταστατικό της ενώ είχε ξεκινήσει η διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού και υιοθέτησε μια αμφιλεγόμενη διαδικασία «λαϊκής συμμετοχής»

Η χώρα μας βρίσκεται σε μία εξαιρετικά κρίσιμη καμπή. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και η πολιτική που ασκείται οδηγεί σε ολοένα και μεγαλύτερα αδιέξοδα. Δεν έχει φανεί η διέξοδος από μια πορεία που υποβαθμίζει το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών και απειλεί την ίδια την επιβίωση ενός ευρέως φάσματος κοινωνικών στρωμάτων.
Η σκληρή αυτή πραγματικότητα αλλά και η αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης καθρεφτίζονται στον κρατικό προϋπολογισμό που κατατέθηκε για το 2016 και θα συζητηθεί τις επόμενες μέρες στην Ολομέλεια της Βουλής και στον οποίο δεν διαγράφεται κανένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Η εισήγηση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ

Η Απόφαση της ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της ΔΗΜΑΡ

Αποχωρούμε από τα αδιέξοδα(το κείμενο των 17 μελών της ΚΕ, που απεχώρησαν από την ΔΗΜΑΡ)

 

Αρκεί μια βόλτα σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο της χώρας για να πείσει ακόμη και τον πιο ένθερμο υποστηρικτή των δημοκρατικών διαδικασιών, ότι η δημοκρατία δεν λείπει από τα ελληνικά ΑΕΙ. Αντιθέτως, έχει τόση πολλή που ο καθείς μπορεί να βάψει το πανεπιστήμιο στο χρώμα που θέλει, να χτίσει τον πρύτανη της απαρέσκειάς του, να διακόψει όποιο μάθημα δεν γουστάρει, να προπηλακίσει κάθε ομιλητή με τον οποίο διαφωνεί.

Δεν πέρασαν ούτε 70 ημέρες από το ραντεβού με την κάλπη και είναι διάχυτη η «πικρή» γεύση στην κοινωνία όσο και το πολιτικό σύστημα πως πολύ σύντομα θα βρεθούμε και πάλι μπροστά σε πολιτικό αδιέξοδο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξέχασε πολύ γρήγορα τις αντιμνημονιακές ρητορείες και τα λαμπερά, δήθεν φιλολαικά συνθήματα, διαπιστώνοντας στην πράξη πόσο δύσκολη είναι η εφαρμογή ενός μνημονίου σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής χωρίς καλά προετοιμασμένο σχέδιο. Το γεγονός ότι τα κυβερνητικά στελέχη διακατέχονται από ένα απίστευτο μίγμα αναποτελεσματικότητας και ιδεοληψιών, ικανό από μόνο του να ρίξει την χώρα στα βράχια είναι ένας επιπλέον παράγοντας που συντείνει στην επερχόμενη πολιτική χρεοκοπία.

Τελικά μόνο «αθώα», όπως φαίνεται, δεν είναι η «ώρα που αποφάσισε να μιλήσει και να τα πει όλα» ο έκπτωτος μονάρχης. Τα όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται στο χώρο της ΝΔ, ιδιαίτερα μετά το φιάσκο της περασμένης Κυριακής, δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που μπορεί να οδηγήσουν σε ριζική αναδιάρθρωση του κομματικού σκηνικού.

Είναι επίσημο λοιπόν! Μας έχετε κηρύξει τον πόλεμο, και το πιο απογοητευτικό από όλα είναι ότι δεν φοράτε ούτε στολές, ούτε διακριτικά, δεν μπορούμε να σας αναγνωρίσουμε, άρα δεν ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός, ενάντια σε ποιον να αμυνθούμε, να παλέψουμε.

Ωστόσο, ακόμα και εάν κάθε νεκρός μας αντιπροσωπεύει μία νίκη σας, μάθετε ότι δεν πρόκειται να νικήσετε. Για να λέμε την αλήθεια, αυτό φαντάζει αδύνατον. Διότι, ό,τι και να κάνετε δεν πρόκειται να μας αλλάξετε.

H χώρα στην κατάσταση την οποία βρίσκεται δεν μπορεί να κυβερνηθεί αποτελεσματικά με οριακές πλειοψηφίες. Μόλις δύο μήνες μετά τις εκλογές η κυβέρνηση στηρίζεται πλέον σε 153 βουλευτές. Το κυριότερο όμως είναι ότι είναι πλέον φανερό σε όλους ότι δεν είναι κυβέρνηση τετραετίας και δεν έχει ούτε καν βραχυπρόθεσμη προοπτική. Σε κάθε περίπτωση στόχος πρέπει να είναι να μην πέσει η χώρα στα βράχια. Και δυστυχώς η κυβέρνηση με τις ιδεολογικές εμμονές και αυταπάτες της οδηγεί την χώρα προς τα εκεί με πιθανή συνέπεια την εκ νέου διακινδύνευση της παραμονής της στην ευρωζώνη. Οι δε εταίροι με τις δικές τους ιδεολογικές εμμονές σπρώχνουν προς την ίδια κατεύθυνση