Μπορεί η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει βαθιά ριζωμένα διαρθρωτικά προβλήματα, να αντιπροσωπεύει μόλις ένα 2,6% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, η δε Ιρλανδία, με κάποιες άστοχες, όπως αποδείχθηκε, επενδυτικές επιλογές ύστερα από τη ραγδαία ανάπτυξη δύο δεκαετιών σχεδόν, ούτε καν το 2%. Αλλά η πιστωτική κρίση δεν περιορίζεται σε ένα 5%. Διαδοχικά απειλώντας και άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες, κλονίζει την ίδια την υπόσταση της Νομισματικής Ένωσης. Από τη σύνοδο κορυφής αυτήν την εβδομάδα δεν αναμένονται ωστόσο αποφάσεις ικανές να ανακόψουν την επιδείνωση.

Οι προβλεπόμενες από το νομοσχέδιο μεταρρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας αποτελούν μια συνέχεια, στη χειρότερη μορφή, στις διαδοχικές ανατροπές που από τη δεκαετία του 1990 γνωρίζει η χώρα μας και που στην Ευρώπη είχαν ξεκινήσει νωρίτερα.

Όταν αυξάνει η πίεση από τις δεσμεύσεις προς την τρόικα, η Ευρωπαϊκή Ένωση εκτός από καλά λόγια δεν αποφασίζει να μας δώσει κάποια διευκόλυνση, όταν και αυτή η παράταση της αποπληρωμής του δανείου αργεί δύο είναι οι δρόμοι που ανοίγονται στο εσωτερικό της χώρας: η κλιμάκωση της έντασης και των κοινωνικών συγκρούσεων ή υιοθέτηση πολιτικής διαλόγου και αναζήτησης κοινών τόπων, ιδιαίτερα ανάμεσα στις διηρεμένες σήμερα κατηγορίες εργαζομένων. Βεβαίως τα πράγματα στην Ελλάδα ποτέ δεν είναι καθαρά. Συνηθίζεται να κάνεις το ένα και να παριστάνεις το άλλο - μια “λειτουργική” πολιτική όταν διαχειρίζεσαι σχετικά ομαλή περίοδο. Όμως είναι ανεπαρκέστατη ή και καταστροφική στις κρίσιμες φάσεις όπως η σημερινή.

Tελικά η τερατώδης και ακριβή για τους Αμερικανούς φορολογούμενους μηχανή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών πήρε μπρος. Κινήθηκε άτσαλα και χοντροκομμένα κατά του Τζούλιαν Ασάντζ ιδρυτή της οργάνωσης WikiLeaks, που ντρόπιασε το αμερικανικό διπλωματικό κατεστημένο, δημοσιοποιώντας τις γελοιότητες που ανταλλάσσουν δίκην εμπιστευτικών τηλεγραφημάτων.

«Αυτά που φέρατε δεν αφορούν το χρέος και το έλλειμμα αλλά είναι η εξυπηρέτηση παλιών υποχρεώσεων ώστε να ξεθεμελιωθούν όλα τα κεκτημένα» είπε χθες η Αλ. Παπαρήγα στη Βουλή για τα νέα κυβερνητικά μέτρα.

Μισή-μισή είναι η αλήθεια. Από τη μια, αν δεν υπήρχε η κρίση του χρέους δεν θα υπήρχε τέτοιο πλήγμα στα εισοδήματα, δεδομένου ότι το ύψος της αμοιβής της εργασίας δεν στηρίζονταν έως τώρα σε μειωμένα κέρδη, αλλά στον υπέρογκο δανεισμό. Και από την άλλη, η μείωση της αμοιβής της εργασίας δεν είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση του χρέους.

Πρώην πρόεδρος της Κοµισιόν (1985-1995), είναι από τους πρωταγωνιστές της πορείας της Ε.Ε. προς το ευρώ. Στα 85 του, παραµένει ακµαίος, δραστήριος και ταγµένος στην υπηρεσία της ευρωπαϊκής ιδέας

Σοσιαλδηµοκράτης γερµανός καγκελάριος από το 1974 ώς το 1982, παραµένει δηµοφιλής στα 92 του. Το 1978 πρωτοστάτησε µε τον γάλλο πρόεδρο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν στη δηµιουργία του Ευρωπαϊκού Νοµισµατικού Συστήµατος

Πολλοί ενοχλήθηκαν από τη συρροή επίδοξωνσωτήρων στην Αθήνα αυτές τιςηµέρες.Και πολλοί ενοχλήθηκανιδίως µε το πολιτικό σόου του πληθωρικού Ντοµινίκ Στρος-Καν. «Φέρθηκε», είπαν κάποιοι, «σαν να ήταν ο αληθινός κυβερνήτης της χώρας». Αντιλαµβάνοµαι την ενόχληση. Αλλά να πω την αµαρτία µου, εµένα δεν µε ενόχλησε τόσο που ο Στρος-Καν µίλησε σαν κυβερνήτης. Με ενόχλησε που είπε αυτά που θα έπρεπε να λέει η καθ’ ηµάς αντιπολίτευση. Και ειδικά η εξ αριστερών αντιπολίτευση.

ΕΝΤΑΞΕΙ, τα αγγλικά του Ντοµινίκ Στρος-Καν – όπως και του Ζαν-Κλοντ Τρισέ _ θυµίζουν λίγο τον «Ροζ Πάνθηρα». Ωστόσο, οι οµοιότητες µε τον επιθεωρητή Κλουζό σταµατούν εκεί. Ο διευθυντής του ∆ΝΤ έδωσε µαθήµατα πολιτικής.
Μάθηµα πρώτον, η πολιτική θέλει θάρρος. ∆εν είναι για αυτούς που προτιµούν να κρύβονται. Ο Στρος-Καν θα µπορούσε να µην έρθει στην Αθήνα.

Τον έχουν αποκαλέσει Κασσάνδρα, το παρατσούκλι «Dr. Doom» τον συνοδεύει παντού και η εφηµερίδα «Monde» τον αποκάλεσε πρόσφατα «πουλί της συµφοράς», κακό οιωνό. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι απλώς είναι «ρεαλιστής» και ότι αρνείται να κρύψει το κεφάλι του στην άµµο σαν τη στρουθοκάµηλο.

Η αντίδραση της Γερμανίας στην έκδοση ευρωομολόγου και η ενδοευρωπαϊκή διαμάχη που έχει ξεσπάσει κάνει πιο επείγουσα τη συνεργασία όσο το δυνατόν ευρύτερων δυνάμεων για να επιβληθούν πολιτικές αλληλεγγύης στην Ένωση.
Είναι δύσκολη η κατανίκηση της γερμανικής αντίδρασης. Αλλά δεν είναι αδύνατη. Παρά την επιμονή της Α. Μέρκελ και στη Γερμανία, και στις άλλες χώρες η φωνή της ευθύνης και της λογικής δυναμώνει. Χθες ο επικεφαλής της Ευρωζώνης, ο Λουξεμβούργιος Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, επέκρινε δημόσια τη γερμανική κυβέρνηση τονίζοντας καθαρά ότι έχει "έναν μη ευρωπαϊκό τρόπο να διεκπεραιώνει ευρωπαϊκές υποθέσεις".

...Όσοι τώρα αρέσκονται στις προφητείες για την αναπόφευκτη πτώση του καπιταλισμού και θεωρούν ότι κάθε συγκεκριμένο αίτημα ...την καθυστερεί, ας παραμείνουν στο ακουστικό τους.
Ας είναι... έχουμε δει και χειρότερα από την παρωχημένη αριστερά.
Στο μεταξύ οι υπόλοιποι, μπορούμε να ενωθούμε σε κινητοποιήσεις με αιχμή τα αγωνιώδη και καυτά διακυβεύματα που μόνο αν γίνουν λαϊκά αιτήματα έχουν ελπίδες επιτυχίας;
Πάσχουμε που πάσχουμε από έλλειψη εναλλακτικών, ας μην χαρίζουμε και τις κινητοποιήσεις στους χιλιαστές της πολιτικής και τις συντεχνιακές αντιστάσεις.
Οι δυνάμεις της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της οικολογικής εγρήγορσης πρέπει να κατεβούν στον δρόμο ...να εκφράσουν την εποχή και τα αιτήματά της.