Στις πολιτικές, δημοσιογραφικές και κοινωνιολογίζουσες αναλύσεις των προηγούμενων ημερών για τις μέρες τούτες του Δεκέμβρη φάνηκε, σε αδρές γραμμές, μια ομόνοια ως προς τα αίτια της εξέγερσης, τα οποία συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε ευλαβικά σαν προσευχή...

Μαζί με την εξέγερση που πυροδότησε (κυριολεκτικά) η ασύλληπτη ωμότητα του "μεμονωμένου περιστατικού" το προηγούμενο Σάββατο, πυροδοτήθηκε και μια εκτεταμένη συζήτηση για τη βία, ως ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ίδιας της εξέγερσης. Μεγάλη η κουβέντα, και χρήσιμη.

Κουβεντιάζεται από καιρό σε οικονομικούς κύκλους, αλλά τώρα το είπε από το βήμα της Βουλής ο Κώστας Σημίτης: Οι δυσκολίες δανεισμού του ελληνικού κράτους ενδέχεται να υποχρεώσουν την ελληνική κυβέρνηση να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ακόμα δεν βρισκόμαστε εκεί, αλλά μέσα στους πρώτους μήνες του 2009 το ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να δανειστεί πάνω από 40 δισ. ευρώ για την αναχρηματοδότηση του χρέους, να εκδώσει δηλαδή νέα κρατικά ομόλογα στη θέση αυτών που λήγουν, αλλά και να καλύψει τα επιπλέον ελλείμματα που δημιουργούνται εν τω μεταξύ. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποια ανταπόκριση θα βρει τότε στις αγορές.

Πριν από δώδεκα χρόνια καιγόταν από άκρη σε άκρη η Αλβανία, εξαγριωμένοι οι γείτονές μας έκλεβαν τα Καλάσνικοφ από τα στρατόπεδα και έβγαιναν στον δρόμο. Την οργή τους πυροδότησε το γκρέμισμα των πυραμίδων, η εξαφάνιση των οικονομιών τους -συνολικά ένα δισεκατομμύριο δολάρια- από ένα επιτήδειο σύστημα απάτης. Μπροστά στην απάτη όμως του εντιμότατου Μπέρναρντ Μέιντοφ, που αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, το σύστημα των πυραμίδων που έσκασε στην Αλβανία ήταν… πταίσμα.

Ο αγώνας εναντίον της αντεργατικής πρότασης των 27 κυβερνήσεων και της Κομισιόν για το ελαστικό 65ωρο κορυφώθηκε στις 16 και 17 Δεκεμβρίου, με τη διαδήλωση των ευρωπαϊκών συνδικάτων και με την ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο.

Η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με ψήφους 421 υπέρ, 273 κατά και 11 αποχές ζήτησε την κατάργηση του "opt out". Η Ένωση των εργοδοτών και η Κομισιόν εξέφρασαν την «θλίψη» τους. Τα συνδικάτα των εργαζομένων μίλησαν για «θετικό βήμα» και δήλωσαν ικανοποίηση.

Δυο βδομάδες τώρα, η χώρα συνταράσσεται από το φόνο του νεαρού Αλέξανδρου, τις κοινωνικές και μαθητικές αντιδράσεις, τις διαδηλώσεις, τη βία των ΜΑΤ, τις καταστροφές καταστημάτων. Μπορούν ήδη να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα.

Ποια διέξοδο, ποια λύση προσέφερε η κυβέρνηση; Καμία. Μόνο μέτρο, τα δεκαχίλιαρα για τους καταστηματάρχες. Τίποτα, ούτε μια λέξη ουσιαστική, μια πρόταση για τους νέους. Ούτε μια επιλογή που να μειώσει την ένταση. Μόνη “επιτυχία”, ότι δεν είχαμε και δεύτερο νεκρό...

Λευκό ψήφισαν τα μέλη της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ στο Σχέδιο Απόφασης της Πλειοψηφίας της ΚΠΕ, οι εργασίες της οποίες έληξαν το Σάββατο το βράδυ. 

"Βιώνουμε εδώ και καιρό μια ιδιαίτερα σοβαρή κρίση στη χώρα μας. Μια κρίση που δεν είναι μόνο απότοκο της ζοφερής παγκόσμιας πραγματικότητας, αλλά έχει και τα δικά της ελληνικά χαρακτηριστικά.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. ακολουθώντας άκριτα και κατά βήμα όλες τις συνταγές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού βυθίζεται μέσα στις δικές της επιλογές..."

Το πλήρες κείμενο ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ της ΑΝ. ΠΤΕΡΥΓΑΣ

Η ελληνική κοινωνία αυτές τις μέρες βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Είμαστε μπροστά σε μια έκρηξη που σχηματιζόταν στα υπόγεια της καθημερινότητάς μας.

Γνωρίζαμε όλοι, ότι κάτι δεν πάει καλά στη φαινομενική όψη μιας καταναλωτικής ατομοκεντρικής ελληνικής κοινωνίας. Όχι μόνο με αιτία την εξελισσόμενη οικονομική κρίση, αλλά κυρίως από τη βαθιά παρακμή του δημοκρατικού μας συστήματος.

Τούτο το παραμύθι το έδωσε ο καθηγητής οικονομίας του πανεπιστημίου Νότιας Ντακότα Thomas Davies στους τελειόφοιτους φοιτητές του για να το σχολιάσουν. Ο ίδιος απέφυγε να σχολιάσει την αξία του, ως μοντέλο της λειτουργίας της φορολογικής πολιτικής.

Την τελευταία εβδομάδα, με αφορμή την δολοφονία του 15χρονου μαθητή γίναμε μάρτυρες μιας μεγάλης κοινώνικής έκρηξης. Χιλιάδες μαθητές, γονείς, φοιτητές αλλά και πλήθος νέων κυρίως ανθρώπων βγαίνουν στο δρόμο και διαδηλώνουν. Διαδηλώνουν για μια άδικη δολοφoνία αλλα όχι μόνον γι αυτή, διαδηλώνουν και για λογαριασμό τους, διότι η καθημερινότητα τους είναι αβάσταχτη, διότι δέν αντέχουν άλλο, διότι η αδικία και η εκμετάλλευση είναι η καθημερινότητα τους.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας σκεπτόμενος πολίτης που να μην καταλαβαίνει πια ότι η κοινωνική έκρηξη, που παρακολουθούμε εδώ και σχεδόν δύο εβδομάδες δεν είναι ένα συνηθισμένο επεισόδιο που θα εκτονωθεί με την πάροδο του χρόνου.

Σε αυτή τη στιγμή της πολιτικής και κοινωνικής κατάθλιψης που μας σκεπάζει όλους,εκφράζουμε τη δική μας φωνή απόγνωσης, αλλά και ελπίδας.

Απόγνωση, γιατί με τον αδιανόητο για μια «δημοκρατική» πολιτεία φόνο του, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έγινε άθελά του το παιδί όλων μας. Η απαράδεκτη και πασιφανώς αδικαιολόγητη βία εκείνων που θα έπρεπε να περιφρουρούν την ασφάλεια
όλων των πολιτών, έβαλε αυτό το άτυχο παιδί στα σπίτια όλων μας.