Το θέμα δεν είναι "τι πήραμε" στην πρόσφατη Σύνοδο της ευρωζώνης. Τόσο οι "θριαμβευτές" της Συνόδου, που επέστρεψαν επιμένοντας να μας πείσουν ότι "πήραν" όσο ζήτησαν, όσο και οι κριτικά ιστάμενοι, που τους επιτέθηκαν ότι αυτά που "πήραν" δεν ήταν αρκετά, βρίσκονται εκτός θέματος.

Ο Σούρες είναι αγρότης στην ινδική Κέραλα. Καλλιεργεί καουτσούκ, μαζεύει τον χυμό των δένδρων του, κάνει την πρώτη επεξεργασία και πουλάει το πολύτιμο ελαστικό - την πρώτη ύλη για προφυλακτικά, χειρουργικά γάντια και ελαστικά αεροπλάνων και αυτοκινήτων. Μέχρι πριν από μερικές μέρες ήταν σίγουρος ότι ο κόπος του επιβραβεύεται, η τιμή του καουτσούκ ήταν σταθερά υψηλή. Ώσπου χτύπησε ο Εγκέλαδος -και το τσουνάμι και ο πυρηνικός εφιάλτης- την Ιαπωνία.

Δεν είναι μόνο τα συνταρακτικά επακόλουθα του μεγάλου σεισμού στην Ιαπωνία ή οι εξελίξεις στη Λιβύη, που σκιάζουν τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 24-25 Μαρτίου. Ανησυχίες αναζωπυρώνονται και ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους, εκτοπίζοντας βαθμιαία την ανακούφιση για την πρόσφατη συμφωνία των ηγετών της Ευρωζώνης, την οποία οι "27" θα πρέπει τώρα να επικυρώσουν και να προχωρήσουν.

Κεντρική εστία η Γερμανία, όπου μια πλειοψηφία βουλευτών αποκρούει τη δυνατότητα ο από κοινού χρηματοδοτούμενος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας να αγοράζει ομόλογα κράτους μέλους. Γενικότερα από διάφορες πλευρές αμφισβητείται η επάρκεια του συμβιβασμού που έχει επιτευχθεί.

Σιωπή ή επίκριση ήταν οι κύριες αντιδράσεις στις αποφάσεις Καμίνη να εξυγιάνει τον 9,84. Και εννοώ σιωπή ή επίκριση από τα μέσα ενημέρωσης (παλαιά και web native) που δεν είδαν με καλό μάτι το ξεβόλεμα της συντεχνίας. Οι δημοσιογράφοι-κήνσορες σιώπησαν στη συγκεκριμένη περίπτωση, ίσως γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.

Το Γραφείο Τύπου της ΔΗΜΑΡ σχετικά με τη δραστηριότητα της MORGAN STANLEY στην διαδικασία της πρότασης απορρόφησης της ΑΛΦΑ από την ΕΘΝΙΚΗ έκανε το παρακάτω σχόλιο:

Η ΔΗΜΑΡ με την ερώτηση του Προέδρου της Φώτη Κουβέλη στις 24/2/2011 έθεσε πρώτη το ζήτημα εκμετάλλευσης εσωτερικής πληροφόρησης κατά τη διαδικασία πρότασης απορρόφησης της ΑΛΦΑ από την ΕΘΝΙΚΗ.

Στην ερώτηση, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ανεδεικνύετο η διεθνής έκτασης του ζητήματος με τη ρητή αναφορά στη διαπραγμάτευση της μετοχής, αλλά και των παραγώγων της ΕΘΝΙΚΗ και στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Η ερώτηση προκάλεσε έρευνα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (της οποίας τα αποτελέσματα δεν έχουν γίνει γνωστά – αν έγινε, βέβαια) και την παρέμβαση του Εισαγγελέα.

Λιγότερο από ένα μήνα μετά, η πρωτοβουλία της ΔΗΜΑΡ δικαιώνεται. Η ΑΛΦΑ, στόχος της απορρόφησης, καταθέτει στοιχεία για ύποπτη συμπεριφορά της MORGAN STANLEY, συμβούλου της ΕΘΝΙΚΗ, η οποία – ή πελάτες της οποίας – έχτιζαν θέση στην ΑΛΦΑ. Σήμερα, το ζήτημα αναδεικνύεται πια σε μέγιστης σημασίας. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον ότι κάποιοι πιθανώς κερδοσκόπησαν, αλλά η εικόνα που προβάλλει η χώρα μας, τόσο η Κεφαλαιαγορά όσο και οι διοικήσεις των μεγάλων εταιρειών υπό την εποπτεία του Δημοσίου, στις διεθνείς αγορές και τους επενδυτές.

Ο σεισµός, το τσουνάµι και η πυρηνική απειλή στην Ιαπωνία θέτουν σοβαρά ερωτήµατα. ∆εν είναι η πρώτηφορά που οι φυσικές καταστροφές προβληµατίζουν τους ανθρώπους. Υπήρξε όµως ένας σεισµός που εντασσόµενος στο κλίµα του διαµορφούµενου τότε ∆ιαφωτισµού συνέβαλε στην ανατροπή των µέχρι τότε ερµηνειών των φυσικών καταστροφών. Ηταν ο σεισµός της Λισαβώνας.

Είναι μια από τις λίγες φορές που η Διεθνής Κοινότητα διασώζει το όνομά της και την τιμή της υιοθετώντας σαφή θέση για όσα συμβαίνουν στη γειτονική Λιβύη. Στις 18 Μαρτίου 2011, το Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, με ψήφους 10 υπέρ και 5 αποχές, εξέδωσε ψήφισμα που επιτρέπει στα κράτη-μέλη «να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των πολιτών και των κατοικημένων από αμάχους περιοχών που απειλούνται με επιθέσεις από το λιβυκό καθεστώς». Την επόμενη ημέρα, 19/3/11, από την Ευρώπη, με πρώτη τη Γαλλία, ξεκίνησε η επέμβαση της Δύσης για την αναχαίτιση και την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του συνταγματάρχη Καντάφι.

...Ο καλός πολιτικός πρέπει να εμπνέει τους πολίτες σε πολιτικές εξοικονόμησης. Παλιότερα η αύξηση της κατανάλωσης πόρων (ενέργειας, νερού) εθεωρείτο δείκτης προόδου. Σήμερα δείκτης πολιτισμού είναι το ακριβώς αντίθετο, η μεγιστοποίηση της εξοικονόμησης. Η Κρήτη μπορει να πρωταγωνιστήσει σε ένα τέτοιο στόχο ξαναδένοντας το νήμα που μας συνδέει με τον τρόπο των παππούδων μας που ανακύκλωναν τα πάντα. Πράγματι οι παλιές γενιές έχουν πολλά μοντέρνα στοιχεία να μας διδάξουν που θα μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε τον κόσμο που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο, η διεφθαρμένη Ιαπωνική κυβέρνηση «εμπιστεύτηκε» και παρέδωσε σε μια ιδιωτική εταιρεία την χρήση, λειτουργία και ασφάλεια ούτε ενός, ούτε δύο, αλλά 19 αντιδραστήρων στην πιο σεισμογενή περιοχή του κόσμου! Παρέδωσε την δημόσια ασφάλεια δηλαδή πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, στο έλεος μιας ιδιωτικής, διεφθαρμένης κερδοσκοπικής εταιρείας που απέτυχε στο κεντρικότερο θέμα, την ασφάλεια των πυρηνικών αντιδραστήρων και που βαρυνόταν από το 2002 για ψευδή πιστοποιητικά ασφάλειας 17 πυρηνικών αντιδραστήρων!

...ο περιορισμός στην πληροφόρηση βλάπτει σοβαρά την υγεία, όπως άλλωστε και οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων και η πυρηνική ενέργεια...

Λίγες μέρες ακόμα και μέσα από τα κανάλια τους θα έχουμε γνωρίσει όλους τους Έλληνες του Τόκιο, θα έχουμε μάθει όλες τις μονάδες μέτρησης της ραδιενέργειας, θα έχουμε συγκινηθεί με τους ήρωες που προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά και τα ορφανά παιδάκια που άφησε πίσω του ο σεισμός αλλά, ως συνήθως, δεν θα έχουμε πληροφορηθεί ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια ιδιωτική εταιρεία που εδώ και χρόνια έκρυβε και πλαστογραφούσε στοιχεία χωρίς κανένας κρατικός ελεγκτικός θεσμός να αναστρέψει την πορεία˙ ως συνήθως...

Ο βομβαρδισμός που υφιστάμεθα για το ύψος του χρέους της χώρας, για το κόστος των διαφόρων υπηρεσιών, για το μέγεθος της διαφθοράς, για τα συμφέροντα που είναι πίσω και γύρω από το σύστημα Υγείας, στην αρχή λειτουργούσαν ως έναυσμα συνειδητοποίησης και θέλησης να μπει ένα τέρμα, ένα «δεν πάει άλλο». Τώρα, όμως, αν δεν υπάρξουν κάποια μέτρα και, κυρίως, αν δεν αρχίσουν το συντομότερο να εφαρμόζονται κάποια μέτρα, ο όγκος αυτός των δυσάρεστων πληροφοριών και των δυσεπίλυτων προβλημάτων μπορεί να λειτουργήσει αποκαρδιωτικά και να οδηγήσει τους πολίτες στην αδράνεια, με βάση την κατάληξη «δεν μπορεί να γίνει τίποτα, δεν ξέρει κανείς από πού ν’ αρχίσει, αυτή η χώρα δεν έχει σωτηρία»!

Είχα βρεθεί στη Νέα Υόρκη τα Χριστούγεννα µετά το 9/11. Η πόλη ακόµα θρηνούσε τους 3.000 νεκρούς της. Συνεργεία οξυγονοκολλούσαν τα φρεάτια των δρόµων, φοβόντουσαν νέα βοµβιστική επίθεση. Η σκόνη υπήρχε ακόµα στην ατµόσφαιρα, στο κέντρο της πόλης µια τεράστια πληγή, συντρίµµια φωτισµένα µέρα νύχτα.