Σκληρός και αυτοπειθαρχημένος λαός οι Ιάπωνες, δύσκολα αφήνονται στο να εκδηλώσουν δημόσια τα συναισθήματά τους. Σε μία από τις πολλές δραματικές εικόνες που μετέδωσαν τα μέσα ενημέρωσης από την Ιαπωνία τις ημέρες αυτές, είδαμε και έναν Ιάπωνα να κλαίει! Ποιος ήταν αυτός και γιατί έκλαιγε;

Σε διάφορα σημεία της ανατολικής παράκτιας ακτής, έχουν χτιστεί μεγάλα φράγματα για να αναχαιτίσουν το αναμενόμενο τσουνάμι. Στα φράγματα αυτά υπάρχουν κάποια ανοίγματα-θύρες για τη ναυσιπλοΐα. Οι θύρες αυτές θα πρέπει να κλείνουν αμέσως μετά από έναν μεγάλο σεισμό και μια προειδοποίηση για τσουνάμι

Αρκετοί ήσαν αυτοί που υποστήριζαν ότι η «δημοσιογραφία των πολιτών», μέσω των μπλογκ και του Διαδικτύου, θα απελευθέρωνε την ενημέρωση από τον ζυγό των μεγάλων «διαπλεκομένων» μεντιακών επιχειρήσεων. Γιατί η ίδρυση εφημερίδων, περιοδικών, σταθμών απαιτεί μεγάλα κεφάλαια, τόσο μεγαλύτερα όσο μεγαλύτερη η εμβέλειά τους.

Ο φίλος και σύντροφός μου Μίκης έχει τον δικό του τρόπο να παρεμβαίνει στα πράγματα. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τον σχολιάσω. Αυτό που θέλω όμως να τονίσω είναι ότι σήμερα η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να σπαταλά και άλλο διπλωματικό κεφάλαιο και να αναλώνεται σε συζητήσεις που αφορούν το χθες. Η ελληνική κοινωνία είναι ώριμη και για την επίλυση της ονομασίας τής FΥRΟΜ μέσα από μια συμβιβαστική λύση, και για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, και για τη λύση του Κυπριακού. Οι υπερπατριωτικές κορόνες δεν προσφέρουν στην πραγματικότητα τίποτε. Νομίζω ότι σήμερα όλοι γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των “αγώνων” αυτών. Ιδιαίτερα στο Μακεδονικό από καιρό έχω προτείνει μια συμβιβαστική λύση που φαίνεται ότι ωριμάζει

Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει στόχο να αναδειχθεί ως κόμμα ευθύνης για την κοινωνία με προτάσεις και εναλλακτικό λόγο, να αμφισβητήσει το παραδοσιακό κομματικό σύστημα και το πρότυπο άσκησης και διαχείρισης της πολιτικής. Απευθύνεται και θέλει να εκφράσει πολίτες, που δεν ελπίζουν ότι ένα πρωί θα ξυπνήσουν και ο κόσμος θα έχει γίνει όπως τον ονειρεύτηκαν, αλλά που διαθέτουν την αισιοδοξία της βούλησης για να αγωνιστούν να αλλάξουν τα πράγματα. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής μας διακηρύξαμε ότι έχουμε στόχο τη συμμετοχή στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών και για την αλλαγή της κοινωνίας. Τώρα, όχι στη δευτέρα παρουσία.

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ εκεί, την περασμένη Πέμπτη, στο Cine Κεραμεικός. Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης και ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Ο γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας Α. Λυκουρέντζος και ο γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ Δ. Βίτσας. Ο εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων Γ. Παρασκευόπουλος και η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη. Και, φυσικά, ο πρόεδρος της Δράσης Στ. Μάνος και εκπρόσωποι από το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών των Γ. Δημαρά και Β. Οικονόμου.

Οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά δεν παύουν να διατηρούνται «πεισματικά» υψηλές, σχεδόν 13% για την Ελλάδα, πάνω από 10% για την Ιρλανδία, τις δύο χώρες που έχουν ενταχθεί στο μηχανισμό ΕΖ/ΔΝΤ, ενώ ξεπέρασαν το 8% στην Πορτογαλία.
Τους διεθνείς προπαγανδιστές της χρεοκοπίας μας ήρθε προχθές να ενισχύσει ο βρετανικός Economist: Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία πρέπει να αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους τώρα, επιτάσσει. Το δημοσίευμα συνέπεσε με τις νέες υποβαθμίσεις των τριών χωρών από την Standard & Poorʼs, επίσης με τα επιπλέον 24 δις ευρώ έλλειμμα που βρήκαν οι δοκιμές αντοχής στις ιρλανδικές τράπεζες.

Ο δημόσιος διάλογος είναι η καλύτερη ασπίδα απέναντι στη σύγχυση που προκαλούν οι καταστροφικές προφητείες - Η πιο ισχυρή αμφισβήτηση της σωτηρίας της χώρας προέρχεται από την άρνηση των εχόντων να πληρώσουν - Προτεραιότητα η ταχεία υλοποίηση εκτεταμένων πολιτικών αλληλεγγύης, δηλαδή μιας γρήγορης κοινωνικής ανακατανομής πόρων.

Χρεωκοπήσαμε; Χρεωκοπούμε; Και τι σημαίνει αυτό; Και τι να πούμε εμείς; Τι να κάνουμε; Ποιός φταίει; Να πάρουμε τα χρήματα από την τράπεζα; Ο βομβαρδισμός του φόβου και των απειλών εντείνεται, μαζί με τον χορό των δισ... Και αν προσθέσουμε και την πολιτική σύγκρουση η σύγχυση κλιμακώνεται επικίνδυνα.

Ολοκληρώθηκαν σήμερα οι εργασίες του πρώτου συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς. Πρόεδρος του κόμματος εκλέχτηκε ο Φώτης Κουβέλης, συγκεντρώνοντας ποσοστό 97,31%. Συγκεκριμένα ψήφισαν 670 σύνεδροι, με τον Φ. Κουβέλη να λαμβάνει 652 ψήφους, ενώ υπήρχαν και 18 λευκά.
Η νεοεκλεγείσα  Κεντρική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς, αποτελείται από 110 μέλη και τον πρόεδρο του κόμματος. Στη νέα Κ.Ε το 1/3 είναι γυναίκες με κανονική διαδικασία εκλογής και χωρίς να ισχύσει το μέτρο της ποσόστωσης. Το 44% των μελών προέρχεται από την Περιφέρεια της χώρας. Έχουν εκλεγεί μέλη και από τις 13 διοικητικές περιφέρειες και συγκεκριμένα από 31 περιφερειακές ενότητες (νομοί).

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των συνέδρων από το χώρο της νεολαίας, η οποία ανέδειξε 21μελή συντονιστική επιτροπή. Από αυτούς οι πέντε εξελέγησαν και στην Κ.Ε του κόμματος.

 Η Νεοεκλεγείσα Κεντρική Επιτροπή

Η ανακοίνωση της δομής του νέου λυκείου έφερε αμηχανία στην κοινή γνώμη της χώρας. Το νέο λύκειο είναι κατ’ όνομα μόνο νέο, αφού αποτελεί σύνθεση από παλιότερα μοντέλα (κλασσικό -πρακτικό, δέσμες, κατευθύνσεις), χωρίς καινοτομίες και χωρίς δυνατότητα να απαντήσει στα αιτήματα των καιρών. Επομένως είναι αδύνατο ακόμη και να πλησιάσει τους στόχους τους οποίους θέτει. Είναι απορίας άξιο πως πολυάριθμες επιτροπές ειδικών, που δούλεψαν για μεγάλο χρονικό διάστημα κατόρθωσαν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να φτιάξουν κάτι τόσο ρηχό και άτολμο.

Η Δημοκρατική Αριστερά είναι το κόμμα των ενεργών προοδευτικών πολιτών που εμφορούνται από μια ευρύτερη οικολογική αντίληψη και στοχεύουν στη συγκρότηση μιας εναλλακτικής, προοδευτικής και ρεαλιστικής απάντησης για διέξοδο της χώρας από την πολύπλευρη κρίση και την ύφεση, με προτάσεις ευθύνης που θα διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή και την αειφορία, καθώς και το σεβασμό όλων των δικαιωμάτων, ανθρώπινων και πλανητικών.

Είναι λογικό να υποθέτουμε ότι οι υπουργοί αλλά και οι βουλευτές της πλειοψηφίας γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μετέχουν σε μια μη κυβερνητική οργάνωση η σε ένα φόρουμ ανταλλαγής απόψεων, αλλά κουβαλούν στις πλάτες τους την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη.Μόνο που αν παρακολουθεί κανείς καθημερινά τους δημόσιους διαξιφισμούς που ανταλλάσσονται ,διαπιστώνει με θλίψη ότι αρκετοί, για να μην πούμε οι περισσότεροι θεωρούν ότι μπορούν να ασκούν πολιτική, όχι με πράξεις,αλλα με δηλώσεις ...

Ευθύς έπειτα από κάθε Ευρωπαϊκό Συµβούλιο νοµίζουµε ότι «έχει οριστικά διασωθεί το ευρώ» για να βρεθούµε ύστερα από λίγο όµως µπροστά στο ίδιο ερώτηµα: «πώς θα διασωθεί το ευρώ;». Γιατί; Απλούστατα γιατί παρά τα σηµαντικά µέτρα που έχουν υιοθετηθεί για την οικoνοµική διακυβέρνηση, η οριστική, ριζική απάντηση στο υπαρξιακό ερώτηµα του ευρώ δεν έχει δοθεί. Και η απάντηση αυτή λέγεται πολιτική ένωση.