Η χώρα εξακολουθεί να ζει στη βαριά σκιά της κρίσης, που αφυδατώνει την κοινωνία και την οικονομία. Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να προβάλει τη δημιουργία του πρωτογενούς πλεονάσματος ως τέλος των δεινών του τόπου, η περιθωριοποίηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων, η ουσιαστική καταστροφή της μεσαίας τάξης και η έκρηξη της ανεργίας συνθέτουν ένα σκηνικό που σφραγίζει, ασχέτως των επικοινωνιακών επιλογών και των όποιων πολιτικών προτεραιοτήτων, τις στιγμές που διανύουμε.
Η πολιτική δεν ασκείται ποτέ ερήμην της πραγματικότητας. Συνεπώς, και οι πολιτικές εξελίξεις που με ρωτάτε, δεν μπορεί παρά να δρομολογούνται παράλληλα με αυτήν. Οι πολίτες γνωρίζουν, καλύτερα παντός άλλου, ότι η αφόρητη καθημερινότητα που βιώνουν δεν καλυτερεύει με ρητορικές που επαγγέλλονται, απλώς, ένα νεφελώδες καλύτερο αύριο.