Η πρόσφατη συμφωνία κυβέρνησης και τρόικας παραπέμπει σε νέα μέτρα στο εργασιακό πεδίο που, σε συνδυασμό με τις προηγηθείσες μνημονιακές παρεμβάσεις, συνιστούν την επιτομή της πλήρους απορρύθμισης της εργασίας, όπως επιβάλλει ο ακραίος νεοφιλελεύθερος δογματισμός έπειτα από έναν και πλέον αιώνα εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα.

Από καιρό έχουν γίνει ορατά τα σοβαρά κενά στις πολιτικές της κρίσης, μνημονιακές και αντιμνημονιακές. Η πολιτική της λαϊκής οργής αποδείχτηκε ευάλωτη στον ιό του γενικευμένου αντικομματισμού και ενός ματαιωμένου εθνικισμού που ξέρει από απίθανες μεταμορφώσεις. Από την άλλη, ο «ορθόδοξος» μνημονιακός μεταρρυθμισμός πότισε καλά τις απορριπτικές τάσεις στο κοινωνικό σώμα και μαζί με αυτές, το διαιρετικό πνεύμα το οποίο εξασθενίζει και άλλο την όποια αίσθηση πολιτικής κοινότητας σε τέτοιους δύσκολους καιρούς.