Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια αυξανόμενη δυσαναλογία ανάμεσα σε μια συστημικά ομογενοποιημένη παγκόσμια κοινωνία και τον κατακερματισμό του κόσμου των κρατών, ο οποίος παραμένει απαράλλαχτος. Αυτό οδηγεί σε δύο σημαντικά προβλήματα. Τα κράτη που ενσωματώνουν τη θέληση και συνείδηση των πολιτών τους αποτελούν όπως πάντα τις μοναδικές συλλογικότητες, οι οποίες στη βάση της δημοκρατικής διαμόρφωσης της βούλησης των πολιτών μπορούν να δρουν αποτελεσματικά και να επηρεάζουν συνειδητά τις κοινωνίες τους.

Στην Ουκρανία και για την Ουκρανία, πρέπει να πάψουμε να μιλάμε με όρους «νίκης» και «ήττας» και, κυρίως, με όρους ηθικούς. Ως μέλος της Task Force της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ουκρανία, δεν εκτιμώ ότι το «καλό» και το «κακό» είναι σαφές.

Είναι να σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά με αυτά που δείχνουν τους τελευταίους μήνες οι δημοσκοπήσεις, είτε αποδειχθεί ότι οι καταγραφές αυτές θα έχουν αντιστοίχηση προς την τελική, την εκλογική προτίμηση των πολιτών είτε όχι, πράγμα αδιάφορο εν προκειμένω, αν δεχθούμε ότι οι μετρήσεις καταγράφουν πάντα τις διαθέσεις της στιγμής.

Τον Δεκέμβριο του 2013 η κίνηση των «58» στο ξεκίνημά της εφθανε σε ποσοστά έως και 16 % και τρείς μήνες μετά, αθροιζόμενη με το ΠΑΣΟΚ, καταγράφει ως «Ελιά» το ποσοστό που είχε μόνο του το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή 5-6 %.

Το πρόσφατο «Ποτάμι» ξεκίνησε με παρόμοιες επιδόσεις και μολονότι είναι ακόμη πρόωρο, μπορούμε να στοιχηματίσουμε με βεβαιότητα για την ανάλογη συνέχεια, αν και ίσως να μη βρούμε πρόθυμους παίκτες με την αντίθετη επιλογή.

...Μια διάταξη που συντάχθηκε για να περιορίσει το φαινόμενο της βίας κατά των μεταναστών κατέληγε να είναι το αντίθετό της: ένα προσκλητήριο στη βία, με τη βεβαιότητα ότι κανένα θύμα δεν θα τολμήσει να κάνει μια καταγγελία που θα του στοιχίσει την άμεση απέλαση.

Αρχίζουμε να είμαστε μάρτυρες ενός παραδόξου στην καρδιά του καπιταλισμού, που τον οδήγησε σε επιτυχία αλλά τώρα απειλεί το μέλλον του: Η ισχύς των ανταγωνιστικών αγορών μειώνει τα κόστη τόσο πολύ, που πλέον πολλά αγαθά και υπηρεσίες προσφέρονται σχεδόν δωρεάν, χωρίς περιορισμό και χωρίς να υπόκεινται στις δυνάμεις της αγοράς.

Οι έμμονες ιδέες στην πολιτική δεν είναι σπάνιες. Μία από αυτές εσχάτως περιστρέφεται γύρω από τον άξονα «εξαφανίζεται η ΔΗΜΑΡ». Εως τώρα θα την κατάπιναν οι «58» - προτού καταπιούν τον εαυτό τους. Εν πάση περιπτώσει, αυτό είχε μια λογική βάση. Στον χώρο της Κεντροαριστεράς κινείται η ΔΗΜΑΡ, εκεί προσπάθησαν να παρέμβουν οι 58, θα μπορούσε να προκύψει ανασύνταξη δυνάμεων εις βάρος της. Αλλά απεδείχθη ότι η ΔΗΜΑΡ μπορούσε να υπάρχει χωρίς τους 58, οι 58 χωρίς τη ΔΗΜΑΡ όχι.