Μα για το γάλα θα κινδυνεύσει η συμφωνία με την τρόικα και η εκταμίευση της δόσης; Αυτό ακουγόταν ως καταλυτικό επιχείρημα από πολλούς κυβερνητικούς παράγοντες τις τελευταίες μέρες, ενόψει της συζήτησης του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή. Αυτό μεταφέρεται και ως κλίμα στην κοινή γνώμη, προτάσσοντας την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, αλλά και διασφάλισης της κυβερνητικής σταθερότητας. Και τελικά βρέθηκε λύση, έστω και αν αυτή βασίζεται σε απλές μετονομασίες. Πράγματι, αν δει κάποιος αυτό το μέτρο απομονωμένο από το γενικότερο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, ίσως πεισθεί για το ασήμαντο του πράγματος. Αν μάλιστα ξεχάσει ότι στην Ελλάδα, με τη φθίνουσα κτηνοτροφία και με τη συνεχώς αυξανόμενη εισαγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, καταναλώνουμε το ακριβότερο γάλα στην Ευρώπη, τότε ίσως πεισθεί ευκολότερα.

Από τη χθεσινή συζήτηση - ο Θεός να την κάνει - στη Βουλή γύρω από την πρόταση μομφής κατά του υπουργού Οικονομικών και την απόρριψή της, προκύπτει ένα ερώτημα: γιατί κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ την πρόταση;

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, δύο τρόποι υπάρχουν να φύγει μια κυβέρνηση. Ο ένας είναι με πρωτοβουλία της: να παραιτηθεί, ή να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας διάλυση της Βουλής και προκήρυξη εκλογών. Ο άλλος είναι να χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.