Τελευταία, διάφοροι συστημικοί δημοσιογραφικοί οργανισμοί και αρκετοί φίλοι της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστεράς διατείνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει και βλέπουν σ” αυτόν το πρόπλασμα ενός μεγάλου αριστερού ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος. Είναι όμως έτσι ή για μια ακόμα φορά οι επιθυμίες αφίστανται της πραγματικότητας; Κάποιες απαντήσεις σ” αυτό το ερώτημα ανιχνεύονται στα κείμενα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που δημοσιεύονται σποραδικά μετά την υπογραφή του τελευταίου μνημονίου.

Η νέα «περίοδος» στην οποία έχει εισέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά για εμάς, όχι μια τακτική ή μερική υποχώρησή του σε σχέση με τις επιδιώξεις και εξαγγελίες του, αλλά μια στρατηγική ήττα ή, ακόμα καλύτερα, μια χρεοκοπία. Η ψήφιση του 3ου Μνημονίου, η ενεργητική υποστήριξή του και η μετατροπή του σε στρατηγικό ορίζοντα, ο άνευ όρων κυβερνητισμός και η πλήρης περιθωριοποίηση και απαξίωση του κόμματος, συνιστούν τους βασικούς λόγους γι’ αυτή τη χρεοκοπία, καθώς και για το γεγονός πως πλέον δεν μπορούμε να δούμε τους εαυτούς μας εντός ΣΥΡΙΖΑ, ούτε όμως και να υπερασπιστούμε την επιδίωξη της συνέχισης μιας αριστερής στρατηγικής με όχημα τον μεταλλασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ.