Ο γκέι ακτιβιστής ανέμιζε την πολύχρωμη σημαία της ελευθερίας και πανηγύριζε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό κέντρο το βράδυ της Κυριακής. Λίγα λεπτά μετά παρακολουθούσε τον Αλέξη Τσίπρα να υποδέχεται με μια ζεστή αγκαλιά τον Πάνο Καμμένο και να χαιρετούν μαζί το συγκεντρωμένο πλήθος. Οσο μιλούσε ο νικητής, η σημαία κυμάτιζε. Στο πάρτι της νίκης όλοι είναι χαρούμενοι.

Το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης θα ήταν το κυβερνών κόμμα να χάσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων χωρίς να την κερδίσει κάποιο άλλο. Αυτό θα άνοιγε στην καρδιά της πολιτικής μια χαίνουσα άβυσσο, από την οποία θα ξεπρόβαλλε, αργά ή γρήγορα, ό,τι χειρότερο μπορούμε να φανταστούμε.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε φτάσει μέχρι εκεί. Τους πολιτικούς μπορεί να τους αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερη δυσπιστία, κυνισμό ή χλεύη -έτσι προέκυψε η Ενωση Κεντρώων και κυρίως η αποχή- αλλά ο λαός εμπιστεύτηκε τον Αλέξη Τσίπρα, ή μάλλον δεν εμπιστεύτηκε τους αντιπάλους του.

«Δεν το πιστεύω! Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα!». Η εξαδέλφη μου - σαράντα χρονών γυναίκα - και διαβασμένη είναι και για περπατημένη περνιέται. Περπατημένη εφόσον πριν ανοίξει το φαρμακείο στο Παγκράτι, πριν παντρευτεί τον Ευριπίδη, πριν αποκτήσει τα δίδυμα, την είχε ζήσει - καμαρώνει - τη ζωή της

Ο Αλέκος Φλαμπουράρης είναι μέλος μιας κυβέρνησης που προτίθεται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που συνομολόγησε η ίδια με τους εταίρους της χώρας μόλις πριν δύο μήνες. Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος ούτε σαν αστείο δεν μπορεί να πει κανείς -γιατί δεν αστειεύονται μ’ αυτά τα πράγματα– ότι υπάρχει ενδεχόμενο να πάρουν οι Έλληνες συνταξιούχοι στο τέλος της χρονιάς 13η σύνταξη.

Το περιώνυμο «μήνυμα της κάλπης» έχει όλη την αμφισημία της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μετά τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Εκ πρώτης όψεως μπορείς να το διαβάσεις με τη ματιά «πάλι τα ίδια βγήκανε». Ο κόσμος ξαναψήφισε Τσίπρα με το ίδιο ποσοστό και ο Τσίπρας έκανε πάλι μια οπισθοδρομική κυβέρνηση, χωρίς βεβαίως εκείνους και εκείνες που ο λαός έστειλε ευτυχώς στο περιθώριο.

ΜΙΑ σταγόνα αρκεί για να ξεχειλίσει το γεμάτο ποτήρι. Θα μπορούσε να είχε στάξει αργά το βράδυ της 13ης Αυγούστου 2015. Η Ολομέλεια της Βουλής δεν είχε ξεκινήσει ακόμη να συζητάει. Η διάσκεψη των Προέδρων - πρώτη φορά στα χρονικά - μεταδιδόταν ζωντανά από το Κανάλι της Βουλής.