«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν» λέει το τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου και αυτό θα μπορούσε να είναι το μήνυμα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου. Η κυβέρνηση Τσίπρα που οδήγησε τη χώρα σε εκλογές με την παραιτησή της τον Αύγουστο, θα συνεχίσει το έργο της με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία η οποία δε δείχνει ικανή να αντέξει στο χρόνο. Η αλήθεια είναι οτι η ανθρωπογεωγραφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα αποτελεί ένα ερωτηματικό μετά την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας οπότε οι προβλέψεις μοιάζουν ριψοκίνδυνες. Όμως η σύνθεση της νέας κυβέρνησης δείχνει την κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει ο επανεκλεγείς Πρωθυπουργός και τα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά.

Αν το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι διέθεταν κουκούτσι μυαλό θα είχαν ήδη συγκροτήσει κοινή Κοινοβουλευτική Ομάδα - ούτως ή άλλως, σε κοινή ομάδα ανήκουν και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Με 28 καλούς (κατά κανόνα) βουλευτές θα αποτελούσαν την τρίτη πολιτική δύναμη στη νέα Βουλή. Μεγάλη υπόθεση και για τους δύο. Αλλάζουν κατηγορία.

Αυτό που ο Πρωθυπουργός ονόμασε «συντροφική χημεία» έχει δοκιμαστεί και ξαναδοκιμαστεί στην πράξη. Γι’ αυτό και μπορεί να επιβιώνει χωρίς να έχει πια ανάγκη τη συγκολλητική ουσία του αντιμνημονίου. Εχει επιχωματώσει το ιδεολογικό παρελθόν. Εχει εξελιχθεί σε μετα-ιδεολογική επιμειξία.

Αναλυτικά, όλες τις κινήσεις που οφείλει να κάνει η κυβέρνηση μέχρι το τέλος του 2015 , έτσι ώστε να τηρήσει τη συμφωνία του περασμένου Ιουλίου και φυσικά να λάβει τα απαραίτητα χρήματα το Reuters.
Mάλιστα όπως αναφέρεται και στο σχετικό δημοσίευμα, η πλευρά των δανειστών μόνο αν προωθηθούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα μπορέσει να ξεκινήσει την συζήτηση για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.

Αναλυτικά οι βασικές μεταρρυθμίσεις ως το τέλος του 2015:

Κάποτε οι κατατρεγμένοι και οι απόκληροι έβλεπαν ως «βάλσαμο» την αριστερά, ακόμη κι αν δεν την ψήφιζαν. Διότι, όχι μόνον η ρητορεία της αλλά και ο ακτιβισμός της, την έφερναν κοντά τους. Έτσι, η αριστερά δεν ήταν μόνο ο στεναγμός κάθε αδικημένου πλάσματος, αλλά επί πλέον, ως «θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου», κάλυπτε και το θυμό του, το μίσος του ή και τη μνησικακία του, για την κοινωνική αδικία που βίωνε.

Οι κάλπες έκλεισαν για ακόμα μια φορά μέσα σε λίγους μήνες και, όπως όλα δείχνουν, η τόσο αναγκαία για την χώρα εθνική συνεννόηση αγνοείται επιδεικτικά εκ νέου από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία αναλαμβάνει πλέον να υλοποιήσει την πιο βαριά συμφωνία, το απόλυτα δικό της μνημόνιο που προέκυψε από αυστηρά δικούς της χειρισμούς…