Οι Ρηγάδες που γνωρίσαμε παλιά, είχαν ένα ιδιαίτερο προσόν που έκανε τη διαφορά τους απ’ όλους: Όταν οι υπόλοιποι (Κνίτες των Γκουλάκ, Μαοϊκοί των παγετώνων, αντιεξουσιαστές, «αυτόνομοι» κ.λ.π.), εκφράζαμε την πίστη μας σε βεβαιότητες, αυτοί διατύπωναν τη γνώμη τους ή την αμφιβολία τους. Που πάει να πει πως σε αντίθεση με όλους τους άλλους, ήταν οι μόνοι που δημιουργούσαν πολιτική.

Εκεί που είχαμε ησυχάσει για τον κίνδυνο του παράλληλου νομίσματος ακούμε τον ΣΥΡΙΖΑ να μας μιλάει για το παράλληλο πρόγραμμα. Την ώρα - υποστηρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ - που θα υλοποιείται το Μνημόνιο θα τρέχει και η υλοποίηση ενός παράλληλου προγράμματος, το οποίο θα θυμίζει κάτι σαν Θεσσαλονίκη, αλλά δεν θα είναι Θεσσαλονίκη. Αυτό το κάτι σαν Θεσσαλονίκη θα κάνει ελαφρύτερο το Μνημόνιο, το οποίο βεβαίως εγγυώνται πως θα εφαρμόσουν μόνο αν είναι κυβέρνηση. Αν δεν είναι, τότε πάλι θα σηκωθούν τα φλάμπουρα του αντιμνημονιακού αγώνα; Μύλος ή παραμύθιασμα, όπως πολύ ορθά δήλωσε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος; Μάλλον και τα δυο. Αλλά τα χειρότερα έπονται.