Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης διέλυσε και την τελευταία φρούδα ελπίδα.Η ανησυχία για το μέλλον της χωράς μας εντός της ευρωζώνης επανήλθε. Πρόκειται για ανακύκλωση των ιδίων ανθρώπων που επί επτά μήνες μας οδήγησαν ακριβώς στο χείλος του γκρεμού.Είναι τα ίδια εντελώς ανίκανα άτομα, την στιγμή που η χώρα χρειάζεται ό,τι πιο αξιόλογο διαθέτει.

Η Ευρώπη παρακολουθεί και στοχάζεται πάνω στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ και, ειδικότερα, στο φαινόμενο Τσίπρας. Και προσπαθεί να αφομοιώσει τις συνέπειες ξεκινώντας από την παραδοχή ότι το φαινόμενο είναι πολύ πιο σταθερό και μόνιμο απ’ ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί. Ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά επανεξελέγη με αλώβητες τις δυνάμεις του ως «θύμα της Ευρώπης».

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Κινήσεις Πολιτών) κατέγραψε ένα ποσοστό που της επιτρέπει να ελπίζει για το μέλλον της, αρκεί να συνειδητοποιήσει πως αυτό το ποσοστό πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για κάτι καινούργιο και να μη δοθεί μήνυμα εφησυχασμού. Γιατί είναι καλό να υπάρχει αίσθηση της Ιστορίας. Και η Ιστορία βαραίνει. Η επανάληψή της ως φάρσα συσπειρώνει τους μηχανισμούς, αλλά όχι την κοινωνία και τους πολίτες.

Αυτός ο χώρος για να υπάρξει χρειάζεται να προχωρήσει σε μια βαθύτατη πολιτική επανεξέταση των πεπραγμένων του.

Οι εκλογές, αυτές οι αχρείαστες εκλογές, τελείωσαν. Και σήμερα οφείλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Παραδοχή πρώτη: Ο Αλέξης Τσίπρας είναι αδιαμφισβήτητος νικητής. Πήρε όσα ζήτησε. Ξεκαθάρισε το εσωκομματικό του τοπίο, αφήνοντας εκτός Βουλής τη ΛΑΕ. Έβαλε στη Βουλή τον Παναγιώτη Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, τη συμμαχία που υπερασπίσθηκε προεκλογικά σθεναρά. Την επαναλαμβάνει μάλιστα, αναδεικνύοντας πλέον ως στρατηγικό και όχι ευκαιριακό εταίρο τον πιο γνήσιο εκφραστή της εθνικολαϊκιστικής δεξιάς. Άφησε πίσω του με καθαρή διαφορά τη ΝΔ, που μπαίνει σε περίοδο εσωστρέφειας, αναζητώντας στρατηγική και ζωτικό χώρο.

Στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη η έκπληξη ήταν η διαφορά μεταξύ των 2 μεγάλων κομμάτων που εκτινάχθηκε στις 7,5% μονάδες. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις μόλις 2 μέρες πρίν έβγαζαν ισοπαλία ή τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο με διαφορά από 0,5-2 μονάδες. Απ’ την άλλη τα μικρότερα κόμματα που πάλευαν να μπούν στη Βουλή τα έφερναν συνεχώς από 2,5%-3,5% ,τονίζοντας έτσι ότι κινδυνεύουν να μπούν.
Από μια πρώτη ματιά η ανωτέρω δημοσκοπική καταγραφή αφενός μέν βοηθούσε τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να πολώσουν το κλίμα και να στρέφουν τους αναποφάσιστους (που ήταν αρκετοί μέχρι τις τελευταίες μέρες) στους δύο μονομάχους με το σκεπτικό «ψηφίζω τον ένα για να μην έρθει ο άλλος». Και επειδή η ΝΔ είχε μεγάλη συσπείρωση η πόλωση βοήθησε τον ΣΥΡΙΖΑ να ανεβάσει την συσπείρωσή του και έτσι η μικρή διαφορά που έδειχναν να φτάσει στο 7,5%.

Ο Δημήτρης Καμμένος που αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση, αρνείται ότι έγραφε τα τερατώδη μηνύματα στο twitter, άλλοι του τα γράφανε, λέει. Αλλά τον περασμένο Ιούνιο, ουσιαστικά χθες δηλαδή, δεν τον άγγιζαν οι επικρίσεις του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου για τη χρήση εκ μέρους του μιας φωτογραφίας της εισόδου του Αουσβιτς, προκειμένου να παραλληλίσει το Ολοκαύτωμα με την Ελλάδα της χρεοκοπίας. Αδιαφορούσε όμως τότε για τις επικρίσεις, μάζευε ψήφους.