...Είναι προφανές ότι οι Οικολόγοι ιστορικά είναι πάντα ανοιχτοί στη διαφορετικότητα. Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι έχουμε το copyright θέσεων ή αρχών. Όταν μπήκαμε στο πολιτικό προσκήνιο μπήκαμε όχι για να πάρουμε κάποιο ποσοστό, αλλά για να αλλάξουμε την πολιτική ατζέντα. Που σημαίνει ότι μπορεί να θέτουμε ζητήματα, τα οποία άλλα κόμματα να τα θεωρούν και εκείνα σημαντικά και να δημιουργήσουμε συσχετισμούς κοινωνικούς και μέσα στη κοινωνία και στη Βουλή και σε αυτοδιοικητικά συμβούλια. Αυτό, άλλωστε, γίνεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Οι περισσότεροι στο ΠΑΣΟΚ ασχολούνται με τις δυσλειτουργίες της κυβέρνησης, το έλλειμμα συντονισμού, τις κόντρες μεταξύ υπουργών, τις εντάσεις στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας και αναζητούν τρόπους για να ξεπεραστούν τα προβλήματα.

Για το κόμμα όμως ουδείς ενδιαφέρεται. Λες και δεν υπάρχει. Και όντως δεν υπάρχει.

Ο τελευταίος δικομματικός καβγάς στήθηκε γύρω από τις ευθύνες του γραφείου του Κ. Καραμανλή για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, επιβεβαιώνοντας ότι δεν βάζουν μυαλό. Σαν να μη γίνονται όλα εν μέσω κρίσης, ύφεσης μέτρων...

ΟΠΩΣ και στο παρελθόν, επανελήφθησαν τα ίδια χαρακτηριστικά: άρνηση της κοινής λογικής, το κομματικό συμφέρον είναι πάντα πάνω από το δημόσιο και την ισοπολιτεία, αποσιώπηση των μηχανισμών του σκανδάλου. Ο κ. Αγγέλου και το γραφείο Καραμανλή (δηλαδή ο ίδιος) κι από κοντά η Ν.Δ., που διαμαρτύρονται για τους βαρείς περιοριστικούς όρους, δεν έχουν τίποτα να πουν για την ουσία της υπόθεσης. Δεν ήξεραν... Δεν έχουν τίποτα να πουν για πώς στήθηκε το σκάνδαλο.

Ανθεκτικό σε υποθετικές δυσμενείς εξελίξεις ανέδειξε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα η άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων (stress test) στην οποία υπέβαλε 91 τράπεζες, που αντιπροσωπεύουν το 65% του κλάδου, η Ευρωπαϊκή Αρχή Εποπτείας Τραπεζών. Από τις 91 τράπεζες, επτά δεν ανταποκρίθηκαν στην άσκηση και θα χρειαστεί να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους. Ήσαν, όπως ευρέως αναμενόταν: η ελληνική ATEbank, η προβληματική, υπό κρατικό έλεγχο ήδη, γερμανική Hypo Real Estate, καθώς και πέντε μικρότερες ισπανικές τράπεζες (από 19 συνολικά), ιδιαίτερα εκτεθειμένες στην οικοδομική κρίση που έχει πλήξει τη χώρα.

Μεγέθυνση μόλις 1% προβλέπει για την Ευρωζώνη φέτος το ΔΝΤ σε έκθεση που δημοσίευσε στις 21/7, και όχι πολύ παραπάνω, 1,25%, το 2011: αυξήσεις του ΑΕΠ πολύ μικρές για να αρχίσει να υποχωρεί η ανεργία. Στατιστικές και πρόδρομοι δείκτες εμφάνισαν αισθητή βελτίωση στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες τους τελευταίους μήνες, στη Γερμανία το επιχειρηματικό κλίμα κατέγραψε προχθές υψηλό τριετίας. Ανησυχίες εκφράζονται όμως για το φθινόπωρο, στις περιφερειακές χώρες ιδίως - Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία - όταν η αναγκαστική λιτότητα θα “δαγκώνει” περισσότερο.

Η βαθύτατη κρίση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα δύο διακριτών διαδικασιών που συναντώνται «χωροχρονικά» το 2009-2010, με εκρηκτικό αποτέλεσμα.

Πρώτον, τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε ανεξέλεγκτη γιγάντωση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που αντιπροσωπεύει πλέον πολλαπλάσιο του παραγόμενου πλούτου. Λόγω εξελίξεων όπως η κατάρρευση της Λέμαν και του Ντουμπάι, οι κινήσεις αυτών των κεφαλαίων έχουν γίνει ιδιαίτερα «νευρικές». Μάλιστα, χάρη στα νέα σύνθετα προϊόντα, επιδίδονται σε μια αποσταθεροποιητική κερδοσκοπία, με τη βοήθεια και των περίφημων οίκων αξιολόγησης.

Η δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία. Ήρθε σαν φυσιολογική κατάληξη ενός αφύσικου γάμου που, μετά από πολλά κωμικοτραγικά επεισόδια, κατέληξε σε ένα προαναγγελθέν και αναμενόμενο διαζύγιο.

Κι ίσως μάλιστα να άργησε. Γιατί όταν σε μια ομάδα πολιτών που υποτίθεται ότι δρουν από κοινού, με κοινό σκοπό, εμφορούμενοι από κοινά ιδανικά και προγραμματικές αρχές, διαρραγεί η πολιτική και η ψυχική ενότητα, τότε η όποια δράση υπονομεύεται και η εικόνα που δίνεται στην κοινωνία είναι αυτή ενός ανυπόληπτου και ανερμάτιστου πολιτικού σχηματισμού.

Αποχαιρετούμε τον αγωνιστή και εκδότη Τίτο Μυλωνόπουλο. Από τα χρόνια της δικτατορίας, μέλος της “Ελληνοευρωπαϊκής Κίνησης Νέων”, με τις εκδόσεις “Οδυσσέας” συνέβαλε ουσιαστικά στη διάδοση στη χώρα μας των ιδεών της σύγχρονης αριστεράς, ιδιαίτερα της Ιταλικής. Ακούραστος εργάτης του βιβλίου, ενδιαφέρονταν για την επικοινωνία της αριστεράς με τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο.

Εκφράζουμε στους δικούς του τα συλλυπητήρια όλων μας.

Εμείς που υπογράφουμε αυτή τη διακήρυξη συνειδητοποιούμε ότι τα περιθώρια μιας παρέμβασης για
την εξασφάλιση ενός βιώσιμου μέλλοντος στην Κρήτη στενεύουν. Ζούμε τις συνέπειες της απόλυτης
επικράτησης ενός πολιτικού συστήματος που μεταμόρφωσε τις τελευταίες δεκαετίες το νησί μας από
 τόπο που μπορούσε να ικανοποιήσει απλόχερα όλες τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού του για
ευημερία και πρόοδο, σε μια περιφέρεια της Ευρώπης όπου οι ‘’αναπτυξιακές’’ πολιτικές που
ακολουθούνται, οδηγούν σε καταστροφικά και μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.

Στο πλαίσιο του σημερινού κομματικού τοπίου νομίζω ότι η νεοϊδρυθείσα Δημοκρατική Αριστερά μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο. Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν πλήρως απαξιωθεί λόγω σκανδάλων και διαπλοκής. Επιπλέον τα πελατειακά χαρακτηριστικά τους, όσο και αν οι τωρινοί αρχηγοί τους προσπαθούν, δεν μπορούν εύκολα να τα αμβλύνουν. Και το βαθύ ΠαΣοΚ και το γαλάζιο αντίστοιχό του καλά κρατούν.

Η μάχη της ορολογίας αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο κάθε μείζονος πολιτικής σύγκρουσης. Στην ορολογία συμπυκνώνονται αναλύσεις, στόχοι, συλλογικές θελήσεις και αξίες. Τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα επιδιώκουν να καθιερώσουν τη δική τους περιγραφή της κατάστασης, να καταστήσουν κοινό το δικό τους λεξιλόγιο, να επιβάλουν το δικό τους πολιτικό δίλημμα, να το συναρτήσουν με τις δικές τους ηθικές- πολιτισμικές αξίες.

Εχει καταστεί θεσμός ο εορτασμός της επετείου της 24ης Ιουλίου 1974, ως ημέρα τερματισμού τής από 21ης Απριλίου 1967 πολιτικής ανωμαλίας. Και βέβαια η επανίδρυση της δημοκρατίας είναι ιστορικό γεγονός, άξιο εορτασμού. Επιτρέπεται όμως να παραγνωρίζεται με ποιον τρόπο επιτεύχθηκε η επανεδραίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος, και με πόσο επώδυνο τίμημα για το ελληνικό έθνος; Αξίζει να επισημάνουμε την ακέραιη αλήθεια για τα ιστορικά τότε γεγονότα.