Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν θα καταγράψουν σε καμία περίπτωση κομματικούς συσχετισμούς, αν και οι εκλογές για την περιφερειακή αυτοδιοίκηση έχουν ένα πολιτικό χρώμα. Οι ευρωεκλογές έχουν την αυτονομία τους. Μια μεγάλη διαφορά όμως θα αναδείξει φωνές που θα λένε ότι η κυβέρνηση δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Δηλαδή το αποτέλεσμα θα είναι κρίσιμο μέγεθος για την αμφισβήτηση της κυβέρνησης. Πιστεύω ότι η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές αλλά αλλαγή της πολιτικής. Αν η κυβέρνηση δεν αλλάξει πολιτική, δεν αποκρούσει την επιβολή νέων μέτρων, δεν οδηγήσει σε νέα διαπραγμάτευση με θετικό αποτέλεσμα για τη χώρα, τότε οι εκλογές είναι μονόδρομος

Η νίκη που επέτυχε ο Βενιζέλος επί των «58» ήταν ολοκληρωτική. Δεν κατάφερε απλώς να τους διασπάσει και να τους διαλύσει, αλλά και ένα, μικρό έστω, τμήμα του να το καταστήσει «υπηρετικό», των δικών του επιδιώξεων, πολιτικό προσωπικό.

Σε αυτή τη χώρα «ευδοκιμούν» αυτόκλητοι σωτήρες και αυτόκλητοι τιμωροί. Βρίσκουν χώρο και αναδεικνύονται, καθώς αποκτούν οπαδούς όσο οι θεσμοί δεν λειτουργούν και οι δομές είναι κατεστραμμένες, την ίδια ώρα που ο πολιτικός και πολιτιστικός αναλφαβητισμός κυριαρχεί στο δημόσιο βίο. Ολα αυτά υπήρχαν και στην Ελλάδα προ της οικονομικής κρίσης. Οταν, όμως, ο μανδύας της επίπλαστης ευμάρειας έπεσε, τότε αποκαλύφθηκε και η τεράστια γύμνια. Κατά πόσο τη βλέπουμε;

«Γεννήθηκα στις 17 Νοέμβρη 1973. Εκεί στα δεκαπέντε μου, τον Νοέμβρη του 1973, γεννήθηκα πολιτικά. Μέσα στη φωτιά που άναβε γύρω από την εστία του Πολυτεχνείου, εκείνες τις τρεις ατέλειωτες μέρες και νύχτες. Εκείνη η εξεγερτική φλόγα ήταν για μένα πυρογραφία ψυχής που σημάδεψε ανεξίτηλα το δεκαπεντάχρονο παιδί, που ήταν κιόλας έτοιμο να τη δεχτεί, πολιτικό έμβρυο στη λαϊκή μήτρα, στα πρώτα απελευθερωτικά σκιρτήματα».

Οι παλαιότεροι υποθέτω θυμούνται ότι κάποτε το αίτημα της ανανέωσης της πολιτικής ζωής περιστρεφόταν γύρω από τους περίφημους «58». Ηταν άλλες τότε οι εποχές, πριν από τις εορτές των Χριστουγέννων, οι ευρωεκλογές δεν ήταν τόσο κοντά, δεν είχε ακόμη τεθεί θέμα σταυρού και η Κεντροαριστερά τελούσε σε εαρινό αναβρασμό.

Μετά τη φρίκη του Κιέβου και την πληθώρα των θυμάτων, η ουκρανική κρίση έχει προσλάβει μείζονα γεωπολιτική διάσταση. Το κρίσιμο ερώτημα, βεβαίως, παραμένει εάν η «Μικρά Ρωσία» –όπως ονομαζόταν η Ουκρανία στο παρελθόν– θα οδηγήσει σε ένα Μικρό Ψυχρό Πόλεμο. Θα το διαπιστώσουμε συντόμως.

Το είχε προβλέψει σε ανύποπτο χρόνο ο Αλέκος Παπαδόπουλος: με την κρίση θα ανακοινώνεται κάθε ημέρα η ίδρυση και ενός νέου κόμματος. Με άλλα λόγια, η εποχή ευνοεί το σλόγκαν: «Φτιάξε κι εσύ ένα κόμμα. Μπορείς». Τι είναι όμως το κόμμα; Κατά τον πιο κλασικό ορισμό: ανώτερη μορφή οργάνωσης του λαού. Εξού και η πρώτη μέριμνα των κομμάτων πάντα ήταν η συμπύκνωση των ιδεών τους στην επωνυμία τους

Οι καιροί δεν σηκώνουν τις σιωπές. Όσο δελεαστικές και εάν είναι αυτές. Όταν η κρίση και πολύ περισσότερο η πορεία εξόδου από αυτήν αλλάζει την πατρίδα σου, όταν η ανασφάλεια σβήνει τη λάμψη από τη ματιά των νέων, χαμηλώνει το φως στις ζωές των ανθρώπων, των φίλων και γνωστών και αλλοιώνει τις σχέσεις… πώς να σωπάσεις!!

Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ " είναι η συνεργασία κομμάτων, κινήσεων, ομάδων και προσώπων που ανήκουν στο χώρο της δημοκρατικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της πολιτικής οικολογίας και του προοδευτικού κέντρου.
Είμαστε αντίθετοι με την κυβερνητική πολιτική που συνδυάζει την οικονομική αναποτελεσματικότητα με την κοινωνική αδικία. Διαφωνούμε με την αντιπολιτευτική πολιτική που αρκείται σε εύκολους αφορισμούς, ενσωματώνει ανεδαφικές διεκδικήσεις, αντιτίθεται σε αναγκαίες αλλαγές, αθροίζει συντεχνιακά αιτήματα και εμφορείται από έναν παρωχημένο κρατισμό.
Προτείνουμε τη δική μας εναλλακτική, συγκεκριμένη και υπεύθυνη στρατηγική για τη δημοκρατική έξοδο από την κρίση με ένα εθνικό σχέδιο προοδευτικής ανασυγκρότησης της χώρας

Για μήνες, το ΠΑΣΟΚ δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι θα αγωνιστεί για τη δημιουργία μιας ενιαίας κεντροαριστεράς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ιδέα της συσπείρωσης δεν είναι απλά ενδιαφέρουσα αλλά απολύτως αναγκαία. Όμως, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών έδειξαν τα όρια όλου του εγχειρήματος για τη δημιουργία της ελληνικής Ελιάς.

Ας θυμηθούμε μερικά απλά πράγματα:

Πρώτον, μια κεντροαριστερά είναι χρήσιμη όταν, από θέση ισχύος, προτείνει προοδευτικές εναλλακτικές σε σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Όταν για παράδειγμα, ψάχνει και εντοπίζει επίορκους και όχι απλά διαθεσίμους. Είναι χρήσιμη όταν ψάχνει, μάταια, για αντιρατσιστικό νόμο σε Υπουργικό Συμβούλιο με Υπουργό "Ανακατάληψης των πόλεων". Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που στηρίζουν ή και συνεργάζονται με μια δεξιά κυβέρνηση, μπορεί να είναι χρήσιμα όταν είναι πολιτικά διακριτά, όταν έχουν έρμα και κόκκινες γραμμές.