Η μοναδική φορά στη ζωή μου που είχα την τιμή να απολαύσω live συνεδρίαση στο Κοινοβούλιο ήταν τον Ιούνιο του 2010, όταν είχα κληθεί στην επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων να μιλήσω για την πολιτική του βιβλίου.

Πολλά μπορούν (και πρέπει) να ειπωθούν για το πώς φτάσαμε στο ξέσπασμα της κρίσης, ποια ήταν η αντίδραση των Ευρωπαίων ηγετών, του ημεδαπού πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας, όταν οι αγορές αρνήθηκαν να συνεχίσουν να μας δανείζουν. Πέραν της πολιτικής υπάρχει, ωστόσο, και η οικονομία. Κι η αλήθεια είναι ότι η κρίση δεν ήρθε ως αποτέλεσμα μιας «λαθεμένης» πολιτικής. Ηταν η βίαιη εκδήλωση της εξάντλησης ενός ολόκληρου μοντέλου ανάπτυξης, κρίση του μοντέλου παρασιτικού καπιταλισμού με τα παρακολουθήματά του – διευρυμένες ανισότητες, βαθιά διαφθορά, στέγνωμα της δημοκρατίας σε ένα καθεστώς με καταθλιπτική την κυριαρχία στη λήψη των αποφάσεων μιας ευάριθμης ομάδας πλούτου-media-εξουσίας.

Εχει παρατηρηθεί στα πέντε χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης ότι το ελληνικό πρόβλημα εξελίσσεται σταθερά με τον αυτό τρόπο.

Τα πρώτα ρήγματα εμφανίζονται στον οικονομικό τομέα, όπου οι αποφάσεις είναι συνήθως ανεπαρκείς και δεν δημιουργούν αισθήματα σταθερότητας.

Τι εννοούμε με τον όρο σοσιαλδημοκρατία; Η ερώτηση είναι επίκαιρη στη χώρα μας λόγω της Πρωτοβουλίας των 58 για τη δημιουργία ενός τρίτου πόλου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πόλου που πολλοί αποκαλούν σοσιαλδημοκρατικό.

Η χώρα εξακολουθεί να ζει στη βαριά σκιά της κρίσης, που αφυδατώνει την κοινωνία και την οικονομία. Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να προβάλει τη δημιουργία του πρωτογενούς πλεονάσματος ως τέλος των δεινών του τόπου, η περιθωριοποίηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων, η ουσιαστική καταστροφή της μεσαίας τάξης και η έκρηξη της ανεργίας συνθέτουν ένα σκηνικό που σφραγίζει, ασχέτως των επικοινωνιακών επιλογών και των όποιων πολιτικών προτεραιοτήτων, τις στιγμές που διανύουμε.
Η πολιτική δεν ασκείται ποτέ ερήμην της πραγματικότητας. Συνεπώς, και οι πολιτικές εξελίξεις που με ρωτάτε, δεν μπορεί παρά να δρομολογούνται παράλληλα με αυτήν. Οι πολίτες γνωρίζουν, καλύτερα παντός άλλου, ότι η αφόρητη καθημερινότητα που βιώνουν δεν καλυτερεύει με ρητορικές που επαγγέλλονται, απλώς, ένα νεφελώδες καλύτερο αύριο.

Τον Μάιο οι πολίτες της Ευρώπης θα κληθούν για πρώτη φορά να επιλέξουν αναφορικά με το μέλλον της Ευρώπης. Ποια Ευρώπη θέλουμε; Από τη στιγμή που τέθηκε σε εφαρμογή η Συνθήκη της Λισαβόνας και για όλη τη διάρκεια της κρίσης οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε μια διαδικασία δημοκρατικής διαμόρφωσης της βούλησης.

Είναι φυσικά λάθος να μεταφράζει κανείς, πρόχειρα και στο πόδι, ένα αποτέλεσμα αρχαιρεσιών σε έναν μεγάλο, έστω, επαγγελματικό κλάδο σε γενικό πολιτικό συμπέρασμα.

Χώρισαν οι 58 από το ΠαΣοΚ; Οχι ακριβώς. Για να χωρίσεις με κάποιον πρέπει να είσαι πρώτα μαζί του. Και δεν ήταν ποτέ. Οτι ο Βαγγέλης Βενιζέλος είδε μια λύση για τις ευρωεκλογές σε αυτή την κίνηση ήταν απλώς αστοχία.

Εχουμε επισημάνει κι άλλες φορές ότι στις αυτοδιοικητικές λ.χ. εκλογές τίποτα δεν είναι δεδομένο με βάση τους κεντρικούς πολιτικούς συσχετισμούς, γιατί εμπλέκονται τοπικά και προσωπικά χαρακτηριστικά, από τα οποία προκύπτουν άλλοι συσχετισμοί. Οσοι τα υποτιμήσουν, θα υποστούν το σχετικό πολιτικό κόστος.

Τελικά δεν είναι τόσο ειδυλλιακή η μελλοντική εικόνα της Πανεπιστημίου. Ούτε προβατάκια θα ’χει ούτε αμέριμνους πεζούς. Οπως λέει ο κ. Τουρνικώτης (μελετητής του θέματος με ανάθεση από το Ιδρυμα Ωνάση), «η Πανεπιστημίου θα είναι οδός μεικτής κυκλοφορίας, φιλική στους πεζούς, που δεν θα περπατούν ωστόσο αμέριμνοι, γιατί αλλιώς θα τους πατήσει αργά ή γρήγορα το τραμ, το ποδήλατο που τρέχει γρήγορα, το ταξί που θα πάει στο θέατρο ή ένα τουριστικό λεωφορείο»

Τις θέσεις της για τη βιωσιμότητα των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, παρουσίασε η ΔΗΜΑΡ σε ημερίδα που πραγματοποίησε.
Την ημερίδα άνοιξε ο πρόεδρος του κόμματος Φώτης Κουβέλης, ο οποίος επισήμανε μεταξύ άλλων ότι η τόνωση της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας αποτελεί όρο για την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Ακολούθησαν οι ομιλίες του υπεύθυνου για την Οικονομική και Κοινωνική πολιτική της ΔΗΜΑΡ Δημήτρη Χατζησωκράτη, που παρουσίασε τη συνολική οπτική του κόμματος για τη Μικρομεσαία επιχείρηση, της βουλευτού Ασημίνας Ξηροτύρη, που περιέγραψε τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις της ΔΗΜΑΡ, καθώς και του καθηγητή Διεθνούς Οικονομικής Γιάννη Τσαμουργκέλη, που μίλησε για την πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό και την τόνωση της ρευστότητας.

Στην ημερίδα το λόγο έλαβαν και κατέθεσαν τις απόψεις τους ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος, ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καββαθάς και το μέλος του ΔΣ της ΕΣΕΕ Παύλος Πολιτάκης.

Η εναρκτήρια Ομιλία του Φώτη Κουβέλη
Η εισήγηση του Δημήτρη Χατζησωκράτη
Η εισήγηση της Ασημίνας Ξηροτύρη
Η εισήγηση του Γιάννη Τσαμουργκέλη

Ταξιδεύω συχνά στην Πολωνία, ακόμη από την εποχή του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Σίγουρα πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Το πνεύμα του καπιταλισμού κυριαρχεί πλέον και εκεί. Υπάρχει όμως στη χώρα ένα ακόμη πνεύμα, το οποίο ενώ εμφανίζεται στις τράπεζες, τους ναούς του καπιταλισμού, δεν έχει σχέση με αυτόν.