Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον ελληνικό λαό για το ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για εμάς εκλογικό αποτέλεσμα. Eμείς, στην Δημοκρατική Συμπαράταξη, ΠΑΣΟΚ–ΔΗΜΑΡ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ αποδείξαμε έμπρακτα ότι oι συνεργασίες είναι ο δρόμος για την επίλυση των πολυσύνθετων προβλημάτων της χώρας και οι Ελληνίδες και οι Έλληνες μας επιβράβευσαν. Τους ευχαριστούμε και δεσμευόμαστε ότι την μεγάλη υπόθεση της ανασυγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλισμού θα την συνεχίσουμε. Εμείς κάναμε το πρώτο αποφασιστικό βήμα για την σύγκλιση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής αριστεράς.

Τα ψηφοδέλτια της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ για τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου κατατέθηκαν στο πρωτοδικείο  και ανακυρήχθηκαν από τον Άρειο Πάγο στις 11/09/15.

Η Δημοκρατική Αριστερά πρότεινε ένα σημαντικό αριθμό υποψηφίων, οι οποίοι συμμετέχουν στις λίστες.

Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας

΄Οταν έκλεισαν οι αγορές, το 2010, στις δεδομένες συνθήκες μιας νεοφιλελεύθερης, ανέτοιμης και διστακτικής Ευρώπης, δύο δρόμοι υπήρχαν. Ενας ήταν η έξοδος από το ευρώ, με αλλεπάλληλες υποτιμήσεις του νέου νομίσματος και ακαριαία επιβολή ακραίας σκληρότητας πολιτικών, ενός ακραία σκληρού «Μνημονίου». Ο άλλος ήταν η παραμονή στην Ευρωζώνη, η εσωτερική υποτίμηση, ο δανεισμός με χαμηλά επιτόκια στη βάση μιας συμφωνίας με την Ευρώπη και η επεξεργασία ενός εθνικού σχεδίου πραγματικών ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων με στόχο ένα νέο παραγωγικό υπόδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης και την αναγέννηση της δημοκρατίας, με την απαλλαγή της από το πελατειακό πλέγμα. Αργήσαμε πολύ να τα κατανοήσουμε αυτά. Με κόστος..

Ενα από τα μείζονα ζητήματα που σχετίζονται με αυτές τις εκλογές είναι κατά την άποψή μου το ακόλουθο:
Γιατί παραμένει σε ισχύ ένα αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό εκλογικό σύστημα, το οποίο ταυτόχρονα αλλοιώνει καθοριστικά τον εκάστοτε συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων και νοθεύει τους βασικούς όρους της εκλογικής διαμάχης;
Ας συγκεκριμενοποιήσουμε όμως αυτό το ερώτημα:
Α. Είναι δημοκρατικά θεμιτό και συνταγματικά ανεκτό ένα σύστημα που εισάγει δυσμενή μεταχείριση των συνασπισμών ως προς το πριμ των 50 εδρών και δεν αφήνει κανένα περιθώριο για προεκλογικές συνεργασίες βάσει επεξεργασμένων προγραμματικών συγκλίσεων;

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ, δίνει το παρόν και διεκδικεί να αποτελέσει τον μεταρρυθμιστικό τρίτο πόλο στην πολιτική ζωή. Ένα προοδευτικό πόλο με ρεαλισμό και κοινωνικές ευαισθησίες, ξεκάθαρα οριοθετημένο από το νέο-φιλελευθερισμό και τον λαϊκισμό.

Η μεγάλη ανάγκη ήταν να αφήσουμε στην άκρη το παρελθόν και να προχωρήσουμε μπροστά με στόχο την ανασύνθεση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Φιλοδοξούμε και ζητάμε από τους προοδευτικούς πολίτες να στείλουν με την ψήφο τους στις 20 Σεπτεμβρίου τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ως τρίτη δύναμη στο ελληνικό κοινοβούλιο, ώστε να ακυρώσουν την καρικατούρα δικομματισμού.

Την Κυριακή το διακύβευμα δεν είναι η επιλογή ανάμεσα στην συντηρητική και σε μια προοδευτική πολιτική επιλογή. Και αυτό γιατί το βασικό διακύβευμα στη φάση αυτή είναι, εάν η χώρα θα επιλέξει έναν σταθερό και βιώσιμο ευρωπαϊκό δρόμο ή όχι.

Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν τα αποτελέσματα υποχρεώσουν όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις να συνεργασθούν, συγκροτώντας μια Κυβέρνηση ευρύτατης πλειοψηφίας, που θα διασφαλίσει τον ευρωπαϊκό δρόμο της χώρας και θα δημιουργήσει συνθήκες σταθερότητας και αναπτυξιακής προοπτικής στη χώρα. Κυρίως θα αναλάβει να υλοποιήσει τις πιο δύσκολες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα – ανεξαρτήτως μνημονίου- και τις οποίες καμιά πολιτική δύναμη από μόνη της δεν θα μπορέσει να υποστηρίξει.

Στην αρχή η σκέψη σου ήταν εκείνη ενός θυμωμένου ανθρώπου· έψαχνες τρόπο να διαμαρτυρηθείς έντονα για την κατρακύλα της χώρας: για τα κομματικά ρουσφέτια, την αναξιοκρατία, τους διορισμούς των ημετέρων, το μοίρασμα της πίτας μεταξύ των ισχυρών που σε άφηναν πάντα στην απέξω.

Ας μην αδικούμε τον Αλέξη Τσίπρα. Ότι έδωσε ψεύτικες υποσχέσεις στους πολίτες, ότι δεν διαπραγματεύτηκε για τη χώρα, ότι προκάλεσε με την στάση του τους ελέγχους κεφαλαίων, ότι έγιναν απολύσεις λόγω αυτής της εξέλιξης. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το «αυτονόητο» για εκείνον. Προκάλεσε εκλογές, ζητώντας εντολή αυτοδυναμίας για να εφαρμόσει το Μνημόνιο ΙΙΙ, που αντιπαθεί και μάχεται αλλά το έφερε στη Βουλή μετά την εκβιαστική συμπεριφορά των εταίρων.

Όλα τα παραπάνω είναι μέρος του σουρεαλισμού που επικρατούσε μέχρι πριν από δύο εβδομάδες στο Μαξίμου και ξεπέρασε τη φαντασία πολλών. Προφανώς και του Λουίς Μπουνιουέλ, του Γάλλου σκηνοθέτη.

Όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο γνωρίζουν πολύ καλά πως ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα. Θα έλεγα πως και στην πολιτική ισχύει το ίδιο, όχι όμως πάντα. Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου έχει μεγαλύτερη σημασία ποιος θα έρθει τρίτος. Όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα, αλλά και άλλων ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το κόμμα δεσμεύεται ( μια κουβέντα είναι αυτή) να εφαρμόσει το βαρύτερο από τα τρία Μνημόνια, μόνο αν βρίσκεται στην κυβέρνηση. Κανείς και τίποτα δεν εγγυάται, τι θα κάνει αν δεν είναι στην κυβέρνηση.

Η Ευρώπη και τα μεγάλα προβλήματα της αγνοήθηκαν πλήρως. Δύο τηλεοπτικά debates τρίωρης διάρκειας περίπου το καθένα, κι όμως μέσα στις έξι αυτές ώρες δεν τέθηκε ούτε μια ερώτηση για την Ευρώπη και τα γενικότερα προβλήματα και προκλήσεις που αντιμετωπίζει, ούτε φυσικά έγινε και καμιά τοποθέτηση όπως άλλωστε δεν έγινε και καμιά ουσιαστική συζήτηση για την Ευρώπη στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Η έλλειψη παράδοσης στον ουσιαστικό πολιτικό διάλογο, αλλά και η παθογένεια του πολιτικού συστήματος στο να αποφεύγει να αναλαμβάνει συγκεκριμένες και εφικτές πολιτικές δεσμεύσεις, διαιωνίζουν μια στείρα πολιτική πρακτική προβολής ψευδεπίγραφων διλημμάτων, συνήθως διχαστική και αποπροσανατολιστική, αλλά και ενοχοποιητική για τον αντίπαλο, όπως έγινε με το περίφημο δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο».

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει διττό στόχο: Την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς της λογικής και της ευθύνης και να δώσει λύση την επόμενη ημέρα για τη διακυβέρνηση του τόπου μέσω της ισχυροποίησης ενός προοδευτικού μεταρρυθμιστικού τρίτου πόλου. Η χώρα δεν αντέχει νέες εκλογές. Η πραγματική οικονομία είναι σε άθλια κατάσταση, τα προβλήματα της ανεργίας και της οικονομικής δυσπραγίας της ελληνικής οικογένειας είναι οξυμένα. Είναι απαραίτητη μία κυβέρνηση με προοπτική τετραετίας και σε αυτήν επιδιώκουμε να συμμετέχουν όσες περισσότερες δυνάμεις με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η χώρα απαιτεί εθνική συνεννόηση. Δεν είναι δυνατόν και πάλι ορισμένοι να υπεκφεύγουν των ευθυνών τους. Καλούμε τους πολίτες να ακυρώσουν την καρικατούρα δικομματισμού και να επιβάλλουν με την ψήφο τους τις συνεργασίες.