Νομίζω ότι αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά και υπεύθυνα για τα «σκληρά και άδικα» μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση (κατά δική της ομολογία), οφείλουμε πρώτα να απαντήσουμε σε μια σειρά ερωτήματα από τα οποία απομονώνω τα εξής: Υπάρχουν και ποια είναι τα μέτρα που θα έπρεπε εμείς οι ίδιοι να είχαμε τολμήσει;
Υπάρχουν και ποια είναι τα μέτρα που θεωρούμε μεν άδικα, αλλά υποχρεούμαστε να δεχτούμε, είτε επειδή δεν υπάρχουν εφικτές εναλλακτικές λύσεις είτε γιατί η άρνησή μας θα επέφερε τη χρεοκοπία;
Όλοι έχουν αντιληφθεί ότι η κρίση με τα φορτηγά και τα βυτία οφείλεται στη σύγκρουση του πελατειακού συστήματος (μη έκδοσης) των αδειών με την οικονομική πραγματικότητα και τις ανάγκες της κοινωνίας από τις οδικές τις μεταφορές. Η αντίθεση αυτή δεν είναι τωρινή, με την κρίση και την τρόικα, αλλά τώρα κλιμακώνεται.
Δύο είναι τα κεντρικά και σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί το ισχύον επί δεκαετίες σύστημα, το οποίο έστησαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και συντεχνιασμός :
Η Θεσσαλονίκη δεν έχει ανάγκη από ένανα ακόμη καλό διαχειριστή. Ούτε νομίζω πως η Θεσσαλονίκη χρειάζεται σωτήρα.
Η πόλη ήταν μιά κοσμοπολιτισα και πολυεθνική κούκλα και κατήντησε άξενη, ξενόφοβη και συντηρητική φτειασιδωμένη, επαρχιακής συνειδήσεως γεροντοκόρη.
Ηταν μιά πόλη που αγκάλιαζε κάθε ριζοπαστικό και νεωτερικό ρεύμα και κίνημα και κατάντησε μιά αντιδραστική και αποκρουστική χοάνη του εθνικιστικού και οπισθοδρομικού παραεκκλησιαστικού λόγου, που έχει και πέραση.
Ακόμη και η φήμη για το «πολύ καλό φαί της πόλης» είνα μιά φαινάκη, μιά ψευδαίσθηση στην οποία βολέυονται οι κάτοικοι της.
Εδώ και μερικούς μήνες, έχει αρχίσει και λειτουργεί ένα ιδιότυπο, ελληνικό «πολιτικό ημερολόγιο» : η παρουσία του «Μνημονίου» μετριέται (και εξειδικεύεται) ανάλογα με τις απεργίες της ημέρας. Αυτός είναι, άλλωστε, ο μόνος τρόπος που βρήκε, ως τώρα, ο ελληνικός συνδικαλισμός για να τοποθετηθεί απέναντι στην κρίση ∙ με τη συσπείρωση γύρω από αιτήματα «ομοιοεπαγγελματικών ενώσεων» συντεχνιακού χαρακτήρα που βαφτίζονται, κατά περίπτωση, ως αγώνας για «κοινωνικά κεκτημένα», προκειμένου να αποκτήσουν την κατάλληλη αίγλη για τη νομιμοποίησή μιας, εντέλει, αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
...στη βάση της κατάργησης του παλαιού καθεστώτος του κλειστού επαγγέλματος
Δημοσιευμένο: 2010-07-29
Ο Φώτης Κουβέλης, πρόεδρος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, μετά τη συνάντηση με το προεδρείο του σωματείου των εργαζομένων στην ΑΤΕ έκανε δηλώσεις όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε :
-Επιστράτευση(επίταξη υπηρεσιών των ιδιοκτητών φορτηγών)
συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής του σχεδίου νόμου «Δημοσιονομική Διαχείριση και Ευθύνη»
Δημοσιευμένο: 2010-07-28
...Η Δημοκρατική Αριστερά θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο, τόσο επί της αρχής, όσο και επί των άρθρων, επειδή αυτό που χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο είναι το άρθρο 3 και οι τροπολογίες και όχι οι διατάξεις, για τον εξορθολογισμό της κατάρτισης και αναμόρφωσης του Προϋπολογισμού, ώστε επιτέλους να γίνει κατά το δυνατόν αξιόπιστος, με ελεγχόμενες αποκλίσεις, υιοθετώντας μάλιστα με το άρθρο 12, την από χρόνια πρόταση της Αριστεράς για τη δημιουργία του «Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής».
Σε ευρεια σύσκεψη μελών και φιλων της Ανανεωτικής Αριστεράς, πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 27/7, η Ιδρυτική Συνέλευση του κόμματος Δημοκρατικής Αριστεράς Λιβαδειάς .
Η σύσκεψη έγινε με την παρουσία του βουλευτή Θ.Λεβέντη.
Στην εισήγηση του αναφέρθηκε στους λόγους δημιουργίας, την χρησιμότητα, τους στόχους και τις προοπτικές ενος σύγχρονου Ευρωπαικού Αριστερού κόμματος .
Όλοι οι συμμετέχοντες ,εν ενεργεία μελη,νεοι ενδιαφερόμενοι,αλλα και παλιοί αποστασιοποιημένοι, γυναίκες και άντρες, με πηγαίο , αυθόρμητο και απελευθερωτικό λόγο κατέθεσαν τις σκέψεις τους και τον προβληματισμό τους.
Δηλώνοντας ταυτόχρονα την αισιοδοξία τους και την διάθεση τους να συμβάλλουν στο ελπιδοφόρο νέο εγχείρημα.
Η υπόθεση των κινητοποιήσεων των Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας δεν έχει μόνο τη βραχυπρόθεσμη βαρύτητα - σύγκρουση εν μέσω καλοκαιριού με πλήγμα στον τουρισμό, για την οποία ευθύνες έχει και η κυβέρνηση.
Έχει δύο άλλες πολύ σημαντικές πλευρές ουσίας που πρέπει να συζητηθούν, γιατί αφορούν όλη την κοινωνία. Η μία είναι η εφαρμογή των κανόνων ασφαλείας και η άλλη το κεντρικό αίτημα των κινητοποιήσεων.
Είναι εντυπωσιακή η σιωπή της κυβέρνησης όταν συνδικαλιστές και μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν ως μορφή απεργίας (“λευκής”) την τήρηση των κανόνων ασφαλείας.
Το κυπριακό πρόβλημα είναι ένα σύνθετο διακοινοτικό ζήτημα.
Με σαφείς διακρατικές διαστάσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία και ευνοϊκό πεδίο άσκησης διπλωματικής πολιτικής από τις μεγάλες δυνάμεις. Συνδέεται αναντίρρητα με τη ρύθμιση του Μεσανατολικού.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ πλευρά έχει σημαντική ευθύνη για την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο κυπριακό κράτος μετά την ίδρυσή του το 1960. Η εμπλοκή μηχανισμών και η συνωμοτική δράση προσώπων απέδειξε ότι δεν εξυπηρέτησε καθόλου την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η νοµοθετική παρέµβαση του υπουργού Εργασίας µε σκοπό να ακυρωθούν πρόσφατες συλλογικές συµβάσεις εργασίας και διαιτητικές αποφάσεις, τροπολογία που τίθεται αύριο σε ψηφοφορία στη Βουλή, εξόργι σε συνδικαλιστές, πολιτικούς και νοµικούς, θα µπορούσε όµως να είναι η αφορµή για µιαν ευρύτερη συζήτηση γύρω από τους θεσµούς και τα όρια της πολιτικής. Αφορά συλλογικές συµβάσεις ύστερα από µεσολάβηση και διαιτητικές αποφάσεις του Οργανισµού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), καµιά δεκαριά όλες µαζί, µε τις οποίες είχαν χορηγηθεί φέτος κάποιες ελάχιστες αυξήσεις – µεταξύ 1,5% και 3% – στους µισθούς λιγοστών κατη γοριών εργαζοµένων.
Η συνέχιση της απεργίας των ιδιοκτητών φορτηγών δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην εξέλιξη της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.
Η μη έκδοση νέων αδειών φορτηγών και βυτιοφόρων επί δεκαετίες οδηγεί σε αυξημένα κόμιστρα και σε μεγάλη δαπάνη κεφαλαίων για τις μεταβιβάσεις των αδειών.
Αυτή η πολιτική του πελατειακού κράτους, με αδικαιολογήτως κλειστά επαγγέλματα πρέπει να πάρει τέλος το συντομότερο δυνατό.
Η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι του κλάδου οφείλουν με διάλογο - και μόνο με αυτόν - να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, διασφαλίζοντας όσους απέκτησαν άδειες πρόσφατα, πληρώνοντας υπέρογκα ποσά.
Είναι ανάγκη να αναζητηθούν άμεσα τρόποι συνεννόησης για να εξασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον και η καθημερινότητα των πολιτών.
...Οι βάρκες από το Τομπρούκ δεν άρχισαν να παίρνουν ρότα προς την Κρήτη επειδή η Ελλάδα είχε χαλαρή μεταναστευτική πολιτική. Η ίδια κυβέρνηση με την ίδια πολιτική ήταν στα πράγματα και πέρυσι και πρόπερσι το καλοκαίρι. Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η Αθήνα πρέπει να επιστρατεύσει και κάτι περισσότερο από τα υπουργικά «ξουτ».
Μετά τον ιερομόναχο Διονύσιο τον εκ Φουρνά, αγιογράφο και συγγραφέα της «Ερμηνείας της ζωγραφικής τέχνης», με την οποία κωδικοποίησε τη βυζαντινή εικονογραφία, ο Κυριάκος ο εν Φουρνά. Στο ιστορικό χωριό της Ευρυτανίας βρισκόταν στις 16 Ιουλίου ο πρωθυπουργός, όταν ανακοίνωσε ένα επιπλέον «στοίχημά του»: «Είναι προσωπικό μου στοίχημα να μην καταλήξουν σε τσέπες επιτηδείων τα χρήματα που προορίζονταν για τους νέους αγρότες». Λαμπρά; Μάλλον όχι.
Το αποστομωτικό επικοινωνιακό τέχνασμα κάθε κυβέρνησης προς την αντιπολίτευση είναι αυτό που κάποτε αποκαλέσαμε «η άδικη “προτασιολογογία”» (9.3.2025), η αντίκρουση δηλαδή των αντιρρήσεων στα κυβερνητικά μέτρα με το «κι εσύ τι προτείνεις;». Αυτό μεταφράζεται από τους αφιονισμένους του εκάστοτε κυβερνητικού στρατοπέδου με ένα άλλο σόφισμα: «Δεν είμαι ευχαριστημένος από την κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση δεν προτείνει καμιά λύση, βρε αδελφέ…».
«Καθώς σκέφτομαι το μέλλον, με κυριεύει ένα κακό προαίσθημα. Βλέπω ποτάμια να αφρίζουν από το αίμα». Η φράση είναι ιστορική. Εκφωνήθηκε το 1968, στην Αγγλία. Κι είναι ο πρόγονος όλων όσων ακούμε σήμερα για την «απειλή κατά της ζωής του έθνους», οποιουδήποτε έθνους, που αντιπροσωπεύει η μετανάστευση. Ώστε να δικαιολογεί έως και την αναστολή της εφαρμογής της σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως με την απόφασή του να κλιμακώσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ξεκινώντας μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του Ιράν. Στόχος του ομολογημένος να βάλει τέλος στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας που θεωρεί ως υπαρξιακό κίνδυνο για το Ισραήλ. Ανομολόγητος στόχος, που προκύπτει όμως σαφώς από τις ενέργειές του κ. Νετανιάχου, είναι η κυριαρχία του Ισραήλ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Με την προϋπόθεση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίζουν να το στηρίζουν. Με άλλα λόγια, κάτι σαν περιφερειακή κυριαρχία με πληρεξούσιο από την παγκόσμια υπερδύναμη.
Είναι τόσο εξόφθαλμα και τόσο εξοργιστικά όσα έχουν έρθει τον τελευταίο καιρό στην επιφάνεια με το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων των αγροτών, που κανονικά το θέμα θα έπρεπε να είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας των συντακτών του αστυνομικού δελτίου. Οι Κρητικοί αγρότες (ή «αγρότες»), που δηλώνουν ως βοσκοτόπια σχεδόν ένα εκατομμύριο στρέμματα, ακόμη και στη Μακεδονία ή στη Θράκη, και επιδοτούνται πλουσιοπάροχα για αυτό, με χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου, είναι η βιτρίνα της χειρότερης Ελλάδας – το ίδιο φυσικά και οι συνάδελφοί τους από τις άλλες περιφέρειες.
...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος για «εσχάτη προδοσία»; Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας. Μοιραία οι συνειρμοί παραπέμπουν ιστορικά π.χ. στην καταδίκη των Έξι για την Μικρασιατική Καταστροφή, και για τους νεότερους, που απλώς «κάτι έχουν ακούσει», σε υπέρτατο έγκλημα εναντίον της χώρας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της.
Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο από τις οποίες ζητούν την παραπομπή (και) του Πρωθυπουργού για κακουργήματα, η σκιά της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών πέφτει ξανά πάνω από το κοινοβούλιο - πιο βαριά από όσο περίμενε η κυβέρνηση.
Η πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού να κατατεθεί πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών αλλάζει την ατμόσφαιρα στη δημόσια σφαίρα και πυροδοτεί, ενδεχομένως, πολιτικές διεργασίες.
...Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, σήμερα αναμένουμε την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο δεν επιτρέπει καμία παράταση στην υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεν αποτελεί αυτό κεραυνό εν αιθρία. Ήταν ήδη σαφές ότι παράταση της ζωής του Ταμείου Ανάκαμψης απαιτεί τροποποίηση – με ομοφωνία – του σχετικού κανονισμού της ΕΕ.
...Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μια κατάσταση που προσβάλλει τον ελληνικό αθλητισμό και τον διασύρει διεθνώς, το αλαλούμ θα συνεχιστεί εντός και εκτός των γηπέδων. Για ποια νομιμότητα θα μπορούν να μιλάνε στο μέλλον ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από τη στιγμή που ανέχθηκαν την ατιμωτική - και ατιμώρητη - προσβολή της στοιχειώδους νομιμότητας στο κατ’ ευφημισμό «Στάδιο Ειρήνης και φιλίας»;
Έχουμε πρόβλημα με τους μετανάστες: Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει μετανάστες, με συνέπεια οι ελλείψεις στην αγορά εργασίας να ξεπερνούν τις 200.000. Ο μεταναστευτικός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Για παράδειγμα, η πιο καλά ενσωματωμένη ομάδα στην ελληνική κοινωνία, αυτή των Αλβανών μεταναστών, μειώθηκαν από 700.000 σε 350.000 και οι μετανάστες από τις Φιλιππίνες μειώθηκαν από 40.000 σε 15.000.
Τάσος Παππάς, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2025-05-26
Αλλάζουν οι καιροί; Αλλάζουν. Αυτό που χθες αποδοκίμαζες, συκοφαντούσες και πολεμούσες με πάθος, αύριο για διάφορους λόγους, είτε γιατί ανατράπηκαν οι συσχετισμοί και σε υποχρεώνουν να προσαρμοστείς, είτε γιατί τα συμφέροντά σου σε οδηγούν σε μεταβολή θέσης, το στηρίζεις, το καθαγιάζεις και το υπηρετείς με το ίδιο πάθος που το πολεμούσες στην προηγούμενη φάση.
